توضیح تهیه‌کننده «خاله قورباغه» درباره پخش تیزر فیلمش از ماهواره
به گزارش «ایسنا» طائرپور در یادداشت خود عنوان کرده است: «با ناامیدی مطلق از همه راه‌های رفته، مرسوم و مفید (البته برای ازما بهتران)، حالا دیگر می‌خواهم از هر فرصتی، هر موقعیتی، هر ابتکاری برای اطلاع‌رسانی به بچه‌ها و خانواده‌ها استفاده کنم تا برخلاف تمایل برخی جریان‌ها، مردم گروه-گروه مطلع شوند که در این وانفسا، جمعی از بهترین چهره‌های سینمای کودک -که دلواپسان واقعی بچه‌های ایران زمین هستند- با سه سال کار فشرده، یک فیلم شاد و موزیکال به اسم «خاله قورباغه» برای بچه‌ها ساخته‌اند که حالا در سینماهای کشورمان اکران شده است؛ همین! حالا حتی اگر بلندگو دستی وانتی میوه فروش یا ضایعات جمع کن کوچه‌مان هم به دستم بیفتد، برای اهالی محله جار می‌زنم تا خبردار شوند و بچه‌هایشان را برای تماشای یک فیلم کودک ایرانی به سینما ببرند. در عصر رسانه، حتما این شیوه از تبلیغ، راه‌حلی کودکانه به نظر می‌رسد؛ باکی نیست. مگر کار ما اساسا توجه به راه‌حل‌های کودکانه نیست که در آنها جدال بین حق و ظلم همیشه پابرجاست؟»
این تهیه‌کننده ادامه داده است: «وقتی برای «خاله قورباغه‌ها» و بچه‌ها، در راه‌حل‌های رسمی، حکومتی، رسانه‌ای و بزرگسالانه سهمی وجود ندارد، شاید روش‌های کودکانه بتوانند لااقل قصه‌ای برای فرداها بسازند. حالا کدام قانون، کدام دادگاه، کدام قاضی و کدام منطق می‌خواهد چنگ زدن به چنین چاره‌های از سر ناچاری را برای یک فیلمساز کودک در کشوری اینچنین لبالب از استانداردهای چندگانه، ممنوع کند؟ کدام اراده، سهم امثال مرا در رسانه ملی خودمان کمتر از تولیدات برادرانی رقم می‌زند که حتی در هفدهمین هفته نمایش فیلمشان نیز همچنان مشمول حمایت‌های سخاوتمندانه تبلیغاتی هستند؟ کدام عدالت، امنیت تولیدکنندگان فیلم ایرانی را در استفاده از رسانه‌های جایگزین، کمتر از تولیدکنندگان انواع رب و چیپس و اپلیکیشن و...تعیین و تامین می‌کند؟
هر تهیه‌کننده‌ای به تجربه می‌داند که هیچ روش تبلیغی، به اندازه پخش ٢٠٠٠ تبلیغ مجانی دو،سه دقیقه‌ای از کانال‌های سراسری تلویزیون ملی، تاثیر در موفقیت اکران یک فیلم سینمایی ندارد(به آمار اکران نوروز امسال مراجعه کنید)؛ اما وقتی این موهبت صرفا نصیب برخی از فیلمسازان -و نه همه فیلم‌ها- می‌شود، چه باید کرد؟ خوشبختانه میزان استقبال بچه‌ها و خانواده‌ها از فیلم «خاله قورباغه» به لطف تبلیغات مردمی و البته تابلوهای شهری، هر روز از روز قبل بالاتر می‌رود، اما به‌هرحال نمی‌توان نادیده گرفت که محرومیت مطلق از تبلیغات رسانه‌ای در آستانه و شروع اکران، آن هم همزمان با مسابقات جام جهانی، نقطه آغاز حرکت ما را غیرمنصفانه در جایی قرار داد که جبران آن برای هیچ‌کس مقدور نیست و تنها خاصیتش، ارائه تصویر تمام عیاری شد از جفای هدفمند تلویزیون کشورمان با اغلب تولیدات سینمایی کشورمان! و لذاست که ما سینماگران نمی‌فهمیم که «سال حمایت از تولیدات ملی» برای امثال ما، با چه اتفاقاتی قرارست تقویم شود!»
ارسال نظر