اخبار مسکن و شهری

دولت برای دخالت در بازار مسکن بهانه‌‌‌های خاص خود را دارد؛ بهانه‌‌‌هایی مانند اینکه زمین کالای قابل تولید نیست و شباهتی به دیگر بازارها ندارد. در نتیجه نیاز است که دولت دخالت‌‌‌های به‌‌‌خصوصی در بازار زمین و مسکن داشته باشد. برخی بهانه‌‌‌های دیگر این است که بازار مسکن از معدود حوزه‌‌‌هایی است که حتی در همه کشورهای توسعه‌‌‌یافته، دولت‌‌‌ها به شکل‌‌‌های گسترده و متنوع از قبیل یارانه وام‌‌‌های رهنی، معافیت‌‌‌های مالیاتی وسیع، بیمه بازار وام‌‌‌های رهنی، تثبیت اجاره، قرعه‌‌‌کشی منازل ارزان برای اقشار کم‌‌‌درآمد، اجبار سازندگان تجاری برای فروش برخی واحدها به قیمت پایین و... در آن مداخله می‌‌‌کنند. در واقع پایه این استدلال‌ها این است که مسکن کالای خصوصی صرف نیست و با سایر کالاها فرق می‌کند. اما مرز باریک مداخله دولت در بازار مسکن چگونه تعیین می‌شود و به عبارت دیگر، سوزن‌‌‌بان سیاستگذاری مسکن چیست؟

بازار معاملات مسکن در روزهای گذشته به «ریسک تشدید تنش در منطقه» واکنش نشان داده است. نتایج تحقیقات میدانی «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد، ۴تغییر رفتار را می‌توان در سمت فروشنده، خریدار و حتی موجر مشاهده کرد. جو بازار نسبت به ماه‌های تابستان، «سرد» شده است و انتظار می‌رود این اتفاق روی روند قیمت اثر بگذارد.

در تهران به‌رغم «سلب قدرت خرید مسکن» برای طیف وسیعی از خانوارهای همه دهک‌‌‌های اقتصادی و حتی پردرآمدها هنوز هم تحت شرایطی می‌شود «آپارتمان با قیمت ۳ میلیارد تومان یا حول و حوش آن»، در بازار عرضه دید و برای خرید اقدام کرد. گزارش خبرنگار گروه مسکن «دنیای‌اقتصاد» از وضعیت فایل‌‌‌های فروش آپارتمان در پنج منطقه جنوبی شهر تهران یعنی مناطق ۱۵ تا ۱۹ حاکی است، در این مناطق بر اساس سطح فعلی «قیمت پیشنهادی»، میانگین قیمت یک مترمربع آپارتمان در نوبت فروش، ۵۲ میلیون تومان در مترمربع است.