به گزارش «دنیای اقتصاد»، اگرچه کارشناسان ترافیکی ضرورت بازنگری در نسخه فعلی طرح ترافیک جدید را با هدف رفع اشکالات فعلی این طرح از جمله فرآیند غیرشفاف و مفسده‌برانگیز اختصاص سهمیه‌های مجوز تردد در محدوده مرکزی شهر غیر قابل انکار می‌شمارند، اما در عین حال بر این باور هستند که اگر قرار است پس از سال‌ها اجرای نسخه ۴۰ سال قبل طرح ترافیک، تصمیمی اتخاذ شود، لازم است در قالب یک برنامه‌ریزی جامع و با اولویت چاره‌جویی برای دو معضل اصلی تهران شامل «ترافیک» و «آلودگی هوا» دنبال شود. به عبارت دیگر هدف از تدوین و اجرای هر برنامه جدید اعم از نسخه پیشنهادی جایگزین طرح ترافیک که این روزها از سوی شهرداری دنبال می‌شود، در وهله اول و پیش از هر هدف جنبی دیگری از جمله برطرف کردن رانت احتمالی نهادها و سازمان‌های گوناگون در دریافت آرم طرح ترافیک، باید کاهش ترافیک و آلودگی هوا باشد؛ این در حالی است که طرح شهرداری تهران از این منظر دچار اشکال است. لایحه مربوط به طرح جدید ترافیک امروز در حالی قرار است با قید فوریت به صحن شورای شهر بیاید که ارزیابی یکی از مدیران مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران حاکی از وجود نقاط ضعف در محتوای طرح شهرداری است.

مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرداری یک نهاد پژوهشی با دو ماموریت بررسی طرح‌ها و لوایح شورای شهر و شهرداری و نیز مطالعه و بررسی تجربیات جهانی نحوه صحیح اداره شهر و کاهش معضلات شهری است. محمدحسین نوروزی، مدیر مطالعات حمل‌ونقل و ترافیک این مرکز در راستای اجرای همین ماموریت‌ها طرح شهرداری را مورد بررسی کارشناسی قرار داده و نتیجه ارزیابی خود را در گفت‌وگو با «شهرنوشت» منعکس کرد. اظهارات نوروزی از وجود تناقض میان هدف از اعمال طرح ترافیک با آنچه در قالب طرح جدید برای مدیریت ترافیک تدوین شده است، خبر داد. به اعتقاد وی نقطه ضعف مهم این طرح عدم بازدارندگی نرخ‌های پیشنهاد شده به‌عنوان عوارض تردد است، چراکه این نرخ‌ها می‌تواند میزان تقاضا برای استفاده از خودروی شخصی به منظور سفر به مرکز شهر را افزایش دهد. وی با اشاره به هدف‌گذاری برنامه پنج ساله دوم شهرداری تهران در زمینه افزایش سهم حمل‌ونقل عمومی به ۷۵ درصد، پایین بودن نرخ عوارض را در تناقض کامل با این هدف ارزیابی کرد و افزود: این وضعیت می‌تواند سهم حمل‌ونقل شخصی از سفرهای روزانه را پررنگ‌تر کند. مدیر مطالعات حمل‌ونقل و ترافیک مرکز مطالعات شهر تهران با تاکید بر اینکه پایتخت در زمینه توسعه حمل و نقل شخصی به حداکثر ظرفیت خود رسیده است، خاطرنشان کرد: ساخت بزرگراه‌ها و پل‌های طبقاتی به نحوی دنبال شده که هدف ۱۴۰۴ اکنون در شهر محقق شده است اما نسبت به اهداف طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک و برنامه پنج ساله دوم عقب‌ماندگی چشمگیری در حوزه حمل‌ونقل عمومی وجود دارد. به گفته وی، مناطقی نظیر ۲۱ و ۲۲ در تهران وجود دارد که در سال‌های اخیر بارگذاری جمعیتی زیادی در آنها صورت گرفته، اما فاقد خط ریلی هستند. ضمن اینکه طی سال‌های اخیر تقاضای سفر از شهرهای اقماری اطراف پایتخت با استفاده از خودروی شخصی افزایش یافته که آسیب زیادی برای تهران دارد.

اخبار مرتبط