قلع‌وقمع رقبا از سوی عربستانی‌ها؛
آنها آسیا را مسخره کرده‌اند!
تازه‌ترین مصداق این داستان هم نتایج قاطع و شگفت‌انگیز نمایندگان سعودی در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ نخبگان آسیا است؛ آنجا که الهلال تازه در شب درخشش دروازه‌بان تیم رقیب با هفت گل گوانگژو کره‌جنوبی را شکست داد، النصر با ۴ گل یوکوهاما مارینوس را در هم کوبید و الاهلی عربستان هم ۳برصفر بوریرام تایلند، تیم اوسمار ویرا را شکست داد. تازه همین برتری آخر که خفیف‌تر از بقیه به نظر می‌رسد هم در حالی به ثبت رسید که الاهلی خیلی زود دو گل زد و بعد از آن در کل زمان مسابقه در حال «بازی بازی» با تیم حریف بود!
می‌بینید که تیم‌های شرق آسیا که عمدتا به مدیریت و برنامه‌ریزی و تاکتیک‌محوری شهرت دارند، چطور در مقابل فوتبال عربستان زانو زده‌اند. خب البته نیازی به شاهد گرفتن آنها نیست، چرا که طی سال‌های اخیر صابون این تیم‌ها حسابی به تن باشگاه‌های خودمان هم خورده است. کافی است چشمان‌تان را ببندید و هر چه از آخرین تقابل‌های تیم‌های ایرانی و عربستانی به یاد می‌آورید را مرور کنید؛ چه می‌بینید غیر از شکست‌های سنگین و لحظه‌شماری برای پایان هر چه سریعتر مسابقه؟ الان با تماشای این نسخه بی‌رحم از الهلال، لابد خیلی از پرسپولیسی‌ها خوشحال شده‌اند که معادلات دور گروهی در روز آخر طوری رقم نخورد که آنها بالا بروند. همان استقلال هم که صعود کرد، در نخستین گام حذفی مثل آب خوردن برابر النصر شکست خورد و اگر حسین حسینی نبود، شاید یک آبروریزی بزرگ رقم می‌خورد. گفتیم که بسیاری از کارشناسان عقیده دارند فلسفه اصلی عربستانی‌ها از این همه ریخت‌وپاش، رسیدن به اهداف اقتصادی و اجتماعی و بازسازی برند خودشان در جهان بوده.
طبیعتا ابعاد مختلف این ماجرا باید توسط منتقدان باسواد و شایسته مورد بازبینی قرار بگیرد، اما ما اینجا به عنوان ورزشی‌نویس، به عنوان کسانی که عمرشان در استادیوم‌های ورزشی گذشته و تار و پود عشق به فوتبال را می‌شناسند، باید یک نکته را خدمت‌تان عرض کنیم؛ اینکه حس غرور و لذتی که امروز هواداران فوتبال عربستان از تماشای چیرگی بی‌چون و چرای تیم‌های‌شان بر آسیا تجربه می‌کنند، ابدا قابل توصیف نیست و نمی‌شود برای آن قیمت تعیین کرد. اگر هدف از سیاستگذاری‌ها این است که مردم حس بهتری نسبت به زندگی داشته باشند و شادتر و خوشحال‌تر به سر ببرند، اتفاقی که اکنون عربستانی‌ها دست‌کم در حوزه فوتبال باشگاهی رقم زده‌اند، دقیقا اصل جنس است.
هواداران پرشور فوتبال در این کشور می‌توانند هر هفته به ورزشگاه‌ها سرازیر شوند، ستاره‌های نامدار و بزرگ دنیای فوتبال را در پیراهن تیم محبوب‌شان ببینند و از لت و پار شدن رقبای مختلف در بالاترین سطح بازی‌های قاره‌ای لذت ببرند. تازه بخش قابل توجهی از مردم دنیا هم به خاطر همین ستاره‌ها، فوتبال آنها، ورزشگاه‌های شیک‌شان و مردم شادشان را می‌بینند و تصویر جدیدی در مورد آن کشور در ذهن‌شان شکل می‌بندد. اجازه بدهید با احترام به درشتی اعداد هزینه‌شده، عرض کنیم تحقق این هدف به در نظر گرفتن آن بودجه می‌ارزید، حتما هم می‌ارزید. زندگی شاید همین باشد...
