پنج توصیه نقل‌وانتقالاتی به باشگاه‌ها
بالا نبندید، التماس نکنید
قرارداد گران نبندید
غالبا نوعی از مدیریت ساده‌انگارانه و «ابن‌الوقتی» بر فوتبال ایران حاکم است که بر اساس آن، مدیران باشگاه‌ها موقع امضای قرارداد فکر می‌کنند هیچ فردایی وجود ندارد و الان هر رقمی را که بازیکن خواست باید نسبت به او متعهد شوند. این تفکر نه تنها غلط، بلکه ویرانگر است. شاید هوادار امروز به‌خاطر جذب یا نگه داشتن فلان ستاره برای شما هورا بکشد، اما فردا که پول لازم برای پرداخت دستمزد آن بازیکن را نداشتید، همان هوادار مثل آوار بر سرتان خراب می‌شود. یکی از مصادیق عقد قراردادهای گران‌قیمت، تیم این فصل استقلال بود. مدیران این باشگاه کلی بازیکن گران خریدند و حتی رقم ثبت‌شده بازیکنان سابق را هم به همان تناسب افزایش دادند. الان باشگاه پول لازم برای تسویه با بازیکنان را ندارد؛ در نتیجه هر روز شاهد تندترین اعتراضات و حتی انتشار پست و استوری‌های دور از ادب هستیم. وقتی شما با بازیکنی قرارداد ۳ میلیارد تومانی می‌بندید، با پرداخت ۲ میلیارد تومان به او بیش از ۶۰ درصدقراردادش را صاف کرده‌اید و بازیکن هم بدون اعتراض فوتبالش را بازی می‌کند. با این حال وقتی با بازیکنی قرارداد ۸ میلیاردی می‌بندید، آن ۲ میلیارد تومان فقط ۲۵درصدرقم قرارداد او را تشکیل می‌دهد. این یعنی طرف به همان اندازه پول گرفته، اما شاکی است و بدون تمرکز کافی، توانایی سابق را هم نخواهد داشت. قراردادهای متعادل و قابل پرداخت ببندید تا یک فصل راحت باشید. نگران جدایی بازیکنان هم نباشید؛ مگر پرسپولیس بدون شجاع خلیل‌زاده و بشار رسن و علی علیپور از بین رفت؟
بازیکنی را به زور نگه ندارید
یکی دیگر از اشتباهات مدیران فوتبال ایران این است که بازیکنان جدایی‌طلب را به زور نگه می‌دارند. چک و چانه‌زدن برای حفظ ستاره‌ها خوب است، اما اگر واقعا بازیکنی خواست برود، نگه داشتن او در اغلب موارد به معنی کاهش کیفیتش خواهد بود.به عنوان مثال ،ابتدای لیگ نوزدهم علیرضا بیرانوند هر دو پایش را در یک کفش کرد که می‌خواهد لژیونر شود، باشگاه پرسپولیس اما به زور قراردادی که داشت او را نگه داشت، اما آن سال از بیرو برای تیم گلر در نیامد. او علاوه بر حاشیه‌سازی، چنان دچار افت فنی شد که اواخر فصل بوژیدار رادوشوویچ توانست گلر شماره یک تیم‌ملی ایران را نیمکت‌نشین کند! بعد هم باشگاه در چند هفته آخر اجازه جدایی بیرانوند و حضورش را در بلژیک داد. اگر دل بازیکنی با تیم نبود، نگه داشتن او فقط اشغال یک جا و سوزاندن پول قرارداد است. بگذارید جدایی‌طلب‌ها بروند، مخصوصا اگر نفعی هم به باشگاه می‌رسد.
التماس نکنید
اخیرا باب شده در رقابت‌های نقل‌وانتقالاتی، مدیران پرسپولیس و استقلال برای جذب ستاره‌ها بعضا به آنها التماس می‌کنند و شأن و منزلت تیم را از بین می‌برند. هر چقدر هم که یک فوتبالیست خوب باشد، باز برند باشگاه‌های مردمی از او بزرگ‌تر است. دنبال استخدام بهترین‌ها باشید، اما وجهه باشگاه را نزد بازیکن لگدکوب نکنید. ستاره‌ای که با التماس به فلان تیم می‌آید، در طول فصل هم از موضع بالادست برخورد خواهد کرد. زمانی علی پروین در نمایشگاه معروف اتومبیل سورتمه برای جذب یک بازیکن مثلا با او یک میلیون و دویست هزار تومان توافق می‌کرد، اما در عمل دویست هزار تومان به طرف می‌داد، بعد یک پیراهن پرسپولیس روی میز می‌گذاشت و می‌گفت: «این هم یک میلیون تومان دیگرش.» می‌دانیم که دوره و زمانه عوض شده، اما ارزش پیراهن تیم‌های مردمی که پایین نیامده؛ آمده؟ مدیران پرسپولیس واستقلال یادشان باشد حرمت امامزاده را متولی آن باید نگه‌دارد.
رکب نخورید
در فصل پر از نیرنگ نقل‌وانتقالات، خیلی از بازیکنان برای خودشان پیشنهادهای جعلی از باشگاه‌های رقیب می‌تراشند. مثلا طرف درحال مذاکره با استقلال است، اما می‌گوید از پرسپولیس یا سپاهان پیشنهاد دارم. حتی ممکن است برای بازارگرمی سری هم به آن باشگاه‌ها بزند یا به دوستان رسانه‌ای‌اش بگوید مصاحبه‌های دروغینی از مسوولان این تیم‌ها بزنند. در اغلب این موارد اما پیشنهاد واقعی در کار نیست و جماعت فوتبالیست فقط درحال بالا بردن رقم قرارداد خود هستند. پس مراقب باشید رکب نخورید.
حواس‌تان به قیمت دلار باشد
نکته آخر این که اگر بازیکن خارجی جدید می‌گیرید یا اگر با قبلی‌ها تمدید می‌کنید، حواس‌تان به جهش‌های احتمالی قیمت ارز باشد. در مورد خارجی‌ها ده برابر بیشتر از بازیکنان ایرانی باید دقت کرد. هم باید بدبینانه‌ترین سناریوها را در مورد رقم ارز ملاک قرار بدهید و هم درست و به موقع قسط‌ها را بپردازید که طرف امکان فسخ یکطرفه قرارداد پیدا نکند. میلیچ، رادوشوویچ، ویلموتس، کالدرون، استراماچونی... شما را به خدا بس است دیگر. قراردادی ببندید که توان اجرای به موقع و دقیق مفادش را داشته باشید.
