داستان غم‎‌انگیز سوءمدیریت در فوتبال ایران

هم پول بده، هم التماس کن!

دنیای‌اقتصاد : با وجود تسویه طلب گابریل کالدرون از سوی مدیران باشگاه پرسپولیس، حاشیه‌های این پرونده همچنان ادامه دارد. موضوع به‌ویژه از زمانی داغ‌تر شد که مجید صدری، سرپرست باشگاه پرسپولیس در دفاع از خودش نشست خبری ترتیب داد. او که می‌کوشید در قامت یک «برنده» توجه افکار عمومی را جلب کند، از قضا حرف‌هایی زد که جایگاه خودش را سست کرد.

صدری در اظهاراتش پذیرفت که طلب کالدرون را با کمک مستقیم وزارت ورزش پرداخته و حتی بخشی از آن را از طریق ارز نیمایی فراهم کرده است. این اظهارات موج بزرگی از انتقادها را به‌وجود آورد. اول اینکه خیلی‌ها سوال کردند اگر قرار است وزیر پول بدهد و مدیرعامل آن را خرج کند، پس مهارت مدیریتی امثال صدری چیست؟ پس از آن هم بسیاری گلایه کردند که ارز نیمایی طبیعتا باید صرف موارد و مسوولیت‌های مهم‌تر کشور شود، نه پرداخت پول یک سرمربی فوتبال! به هر حال اغلب نقد و نظرها درست به نظر می‌رسد؛ اما افسوس بزرگ‌تر مربوط به این نکته است که غائله کالدرون اصلا می‌توانست وجود نداشته باشد، اگر فقط یک سر سوزن (بدون مبالغه؛ تنها هم یک سر سوزن) درایت مدیریتی در کار بود.

چرا با کالدرون بی‌مهری کردند و او را از فوتبال ایران راندند؟ تیمش بد بازی می‌کرد؟ بد نتیجه گرفته بود؟ خودش آدم بدی بود؟ با هواداران و برند باشگاه بدرفتاری می‌کرد؟ چه شد که این همه هزینه و لطمه به اعتبار باشگاه را به جان خریدند تا فقط این مربی نباشد؟ وزیر که طبیعتا از جیبش برای بسته شدن این پرونده پول نداده؛ پولی که سجادی در اختیار صدری گذاشته و باعث شده سرپرست باشگاه نشست فاتحانه خبری برگزار کند، مستقیما از جیب مردم ایران پرداخت شده است. چرا باید چندصد هزار دلار پول اضافی - اعم از نیمایی یا آزاد- بابت حقوق بیکاری و خانه‌نشینی به یک مربی پرداخت شود؟ مگر آبرو اعتبار پرسپولیس مفت به‌دست آمده که به‌خاطر چنین پرونده‌ای به راحتی از بین برود؟ گابریل کالدرون به مناسبت شب چله ایرانی تصویری از خودش در کنار سفره یلدا منتشر کرده است؛ بعد برخی از او گلایه کرده‌اند که به جای این کارها باید طلبش را می‌بخشید. چرا انتظار دارید یک خارجی مفت کار کند و تعارف چندصد هزار دلاری مدیران ناکارآمد ایرانی را نپذیرد؟ این گلایه‌ها را باید از «خودی‌ها» کرد.

صدری می‌گوید: «به کالدرون التماس کردیم برای راه افتادن کار پرسپولیس، قبل از دریافت بخش آخر طلبش به ما تاییدیه بدهد؛ اما او نداد.» این نمایی عریان از رنجی است که سوءمدیریت بر فوتبال ایران تحمیل می‌کند. ما به‌دلیل تصمیماتی که می‌گیریم، هم باید پول اضافی بدهیم و هم به دست و پای یک خارجی بیفتیم. کالدرون می‌گوید پرونده جدایی توافقی او با صد هزار دلار بسته می‌شد، اما باشگاه فقط صد هزار دلار صرف اعتراض به حکم فیفا کرد تا زمان بخرد و نهایتا چیزی حدود ۴۰۰ هزار دلار ضرر کند؛ ضرری که در این اقتصاد ضعیف متوجه مردم ایران است.برای اولین بار، آیا کسی نمی‌خواهد از عاملان این فاجعه حساب‌کشی کند؟