کسب‌و‌کاری 30 میلیون دلاری با 30 ساعت کار در هفته

این رستوران محلی حاصل تلاش یک کارآفرین است که برای اولین بار دست به این کار می‌زد، کارآفرینی که خودش را در دهه ۵۰ عمر خود بیکار یافته است. مارک اگن، ۶۲ ساله، اکثر زندگی خود را برای کار در زنجیره «رد رابین» صرف کرد؛ جایی که او دو نکته را در آن آموخت: چگونه رستوران‌ها را راه‌اندازی کنیم و چگونه رستوران‌ها را مقیاس‌بندی کنیم. زمانی که فرزندان او به دبیرستان می‌رفتند و اگن اصلا تمایلی به جابه‌جا‌یی نداشت، از رد رابین اخراج شد و به شرکت دیگری پیوست. سپس اگن یک حق امتیاز (franchise) پیتزا خرید و برای سه سال آن را راه‌ انداخت. اما او می‌گوید «در آن سن و با تجربه‌هایی که داشتم، دوست نداشتم به من گفته شود که چه باید بکنم.»

او می‌افزاید «خب هشت سال قبل، که ۵۴ سال سن داشتم به خانه آمدم و به همسرم گفتم «من پول کافی برای راه‌اندازی رستوران خودم را دارم.» پس از فروش دوباره پیتزافروشی به شرکت، اگن ۱۰۰ هزار دلار برای سرمایه‌گذاری جدید داشت. همچنین او از بانک خواست تا یک وام ۵۰۰ هزار دلاری برای حق امتیاز به او بدهد. اگن می‌گوید «آنها می‌گفتند «برای این کار باید خانه خود را گرو بگذارید.» «می‌دانستم این کار یک ریسک بود؛ اما می‌خواستم این کار را انجام دهم. اگر موفق نمی‌شدم قصد داشتم طولانی‌تر کار کنم. اما من از کار کردن لذت می‌بردم.» یک نکته وجود داشت و آن اینکه: اگن برگر را می‌شناخت. پس از شروع کار، اونوعی ردرابین فردی را راه‌اندازی کرد و معتقد بود رستوران‌هایی که شخصیت و رهبری مدیر کل آن را منعکس می‌کنند با مردم بهتر رفتار می‌کنند و متعاقبا با نهادهای شرکت‌محور نیز بهتر عمل می‌کنند. بنابراین او هاپ جکز را به‌عنوان یک مکان دنج اما با زیرساختارهایی برای مقیاس‌بندی قرار داد. با این حال، او هرگز قصد نداشت تا هاپ جکز را در حد چندین مکان گسترش دهد.

اگن، در سال ۲۰۱۱، پس از گشایش رستوران دومش، به پسرش که به تازگی از کالج فار‌غ‌التحصیل شده بود و برای معلم شدن درس خوانده بود، می‌گوید من به او گفتم «اگر می‌خواهی برای شرکت کار کنی، من به توسعه آن ادامه خواهم داد.» پسرم در پاسخ گفت «در مورد آن بسیار هیجان‌زده هستم.» و به این ترتیب کارمان را شروع کردیم. امروز پسر اگن مدیرکل ۵ رستوران از مجموعه رستوران‌های هاپ‌جکز است و اگن به او جنبه ساخت‌و‌ساز کسب‌و‌کار را آموزش می‌دهد. در ماه اکتبر، داماد اگن به‌عنوان مدیر ارشد مالی منصوب شد. یک همکار سابق ۲۵ ساله عملیات را اجرا می‌کند. اگن درس دیگری از کار آموخت. او می‌گوید «من یک دفتر کار بزرگ و تجملی با دید بسیار خوب داشتم.» «حالا دفتر شرکت من جایگاه ۳۲ در هر رستورانی است که تیم رهبری ما در آن باشد.»

اگن ۳۰ تا ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کند و این نصف مقداری است که در رد رابین وقت می‌گذاشت. بخشی از دلیل آن این است که با افزایش سن، سبک رهبری او تغییر کرده است. او می‌گوید «زمانی که جوان‌تر بودم، یک مدیر سبک (دستور و کنترل) بودم.» «اکنون بیشتر با اعتماد، نمایندگی، مربی‌گری و آموزش تیم را هدایت می‌کنم.» وقتی زمان آزاد شد، اگن و همسرش متعهد شده‌اند که دو سفر بزرگ در سال داشته باشند. او هنوز هر روز صبح ۳۰ دقیقه در باشگاه به ورزش می‌پردازد و این کاری است که او به مدت ۳۰ سال آن را انجام داده است. او می‌گوید «این تمرین‌ها دیگر مثل قبل با حرارت دنبال نمی‌شوند.» «من شش و نیم دقیقه نمی‌دوم. در عوض ۱۰ دقیقه پیاده‌روی می‌کنم.» او اخیرا به بیماری سرطان پروستات مبتلا شد و در نبرد با این بیماری پیروز شد.

اگن می‌گوید «مردم از من می‌‌پرسیدند چرا این کار را زودتر انجام ندادید؟» «من هیچ پیش‌زمینه‌ای برای انجام زودتر آن نداشتم. من نمی‌توانستم آن را در دهه ۳۰ زندگی‌ام و به همان شکلی که الان است انجام دهم.» اگن، با درگیر کردن اعضای خانواده، انتظار دارد تا در پنج سال آینده این شغل را ترک کند طی این زمان او اکثر آنچه طی دهه‌ها کار در صنعت آموخته بود را به آنها انتقال داد. او می‌گوید «تنها چیزی که پس از آن انجام خواهم داد این است که به‌طور پاره‌وقت در زمین گلف، چمن‌ها را بزنم.»

اخبار مرتبط