تلخ و شیرین

ارزآوری ۶۰۰ میلیون دلاری در آخرین کارنامه تجارت سالانه و اشتغال‌زایی مستقیم ۶۵ هزار نفر تنها بخشی از کارنامه صنعت شیرینی و شکلات در اقتصاد ایران است. صنعتی که هم می‌تواند در بازار داخلی سهمی را برای خود تصاحب کند و هم بخشی از صادرات غیرنفتی کشور را به خود اختصاص دهد. اما آیا این صنعت ظرفیت بدون استفاده ندارد؟ آیا نمی‌توان ظرفیت‌های بیشتری از این صنعت را فعال کرد؟ سهم این اقلام در سبد هزینه خانوار چقدر است و مهم‌تر از آن نگاه مردم به این صنعت چگونه است؟ آیا صنعت شیرینی، شکلات و بیسکویت را تنها باید تنقلات دانست یا اینکه می‌توان برای آنها سهم قابل ملاحظه‌ای در سبد هزینه خانوار با کاربردهای مختلف در نظر گرفت؟ تولیدکنندگان این صنعت از چه مشکلاتی گلایه دارند؟ بالا بودن قیمت تمام‌شده، بهره‌وری پایین، نبود تجهیزات و ماشین‌آلات به‌روز به میزان کافی، دخالت در قیمت‌گذاری و سیاستگذاری‌های نادرست از جمله مسائلی است که بخش عمده‌ای از صنایع کشور را درگیر کرده است، اما آیا صنعت شیرینی و شکلات توانسته از این مشکلات مصون بماند یا اینکه فهرست مشکلاتش حتی از این موارد هم بیشتر است؟