چشم‌انداز آینده صنعت پتروشیمی
در سال‌های اخیر تقاضا برای پلاستیک (آشناترین محصولات پتروشیمی) از تمام مواد اولیه صنعتی دیگر (مانند فولاد، آلومینیوم یا سیمان) پیشی گرفته و تقریباً دو برابر شده است و پیش‌بینی می‌شود این رشد تقاضا ادامه یابد. در قرن بیست‌ویک ایالات‌متحده، اروپا و اقتصادهایی نوظهور نظیر هندو اندونزی و ... پیشرفته، قریب ۲۰ برابر پلاستیک و تا ۱۰ برابر بیشتر از انواع کودهای شیمیایی استفاده می‌کنند که نوید روزهای پررونقی را برای پتروشیمی می‌دهد.
پتروشیمی‌ها به‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به بزرگ‌ترین محرک تقاضای جهانی نفت هستند. رشد تقاضا برای محصولات پتروشیمی به این معناست که پتروشیمی‌ها بیش از یک‌سوم رشد تقاضای نفت تا سال ۲۰۳۰ و نزدیک به نیمی از رشد تقاضای نفت و خوراک تا سال ۲۰۵۰ را حتی بیشتر از کامیون‌ها، حمل‌ونقل هوایی و کشتیرانی تشکیل خواهند داد.
پتروشیمی‌ها آماده مصرف ۵۶ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی دیگر تا سال ۲۰۳۰ هستند که حدوداً معادل نیمی از کل مصرف گاز امروز کاناداست. پس از دو دهه رکود پویایی‌های جدید در نفت و گاز رقابت جهانی را پیش می‌برد و به لطف انقلاب گاز شیل، ایالات‌متحده به‌عنوان منطقه‌ای کم‌هزینه برای تولید مواد شیمیایی به شهرت بازگشته است.
امروزه، ایالات‌متحده حدود ۴۰ درصد از ظرفیت تولید جهانی پتروشیمی مبتنی بر اتان را در خود جا داده است. بااین‌حال، خاورمیانه همچنان قهرمان کم‌هزینه برای پتروشیمی‌های کلیدی است. اقتصادهای درحال‌توسعه ظرفیت عظیم رشد صنایع پتروشیمی در سراسر جهان هستند. کشورهایی ازجمله جمهوری خلق چین و ایالات‌متحده، بزرگ‌ترین رشد را تجربه خواهند کرد.
افزایش ظرفیت‌های کوتاه‌مدت و رشد بلندمدت توسط آسیا و خاورمیانه در حال شکل‌گیری است. انتظار می‌رود ایالات‌متحده سهم بازار جهانی اتیلن (کراکینگ بخار) را به ۲۲ درصد تا سال ۲۰۲۵، افزایش دهد، زیرا از سال ۲۰۱۷ قریب ۲۰ درصد این سهم را افزایش داده است. همراه با خاورمیانه، ایالات‌متحده دارای مواد اولیه با مزیت دسترسی به اتان ارزان‌قیمت به دلیل منابع گاز طبیعی فراوان است.
این مزیت این امکان را به هر دو منطقه می‌دهد تا سهم اصلی صادرات مواد شیمیایی مبتنی بر اتان را در کوتاه‌مدت و میان‌مدت به دست آورند. ظرفیت تبدیل متانول به الفین مبتنی بر زغال‌سنگ در چین بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۵، حدود دو برابر شده است و ورودی‌های مواد اولیه این اطمینانی را برای صنعت بزرگ تولید داخلی خود فراهم کرده است. در بلندمدت، آسیا و خاورمیانه هر دو سهم بازار خود را از ارزش بازار بالای تولید مواد شیمیایی تا ۱۰ درصد افزایش می‌دهند، درحالی‌که این سهم ممکن است از سهم اروپا و ایالات‌متحده تا سال ۲۰۵۰ کاهش یابد.
هند، آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه باهم حدود ۳۰ درصد از تولید جهانی آمونیاک رادارند. ترکیبی از اقتصاد جهانی رو به رشد، افزایش جمعیت و فناوری توسعه به افزایش تقاضا برای محصولات پتروشیمی منجر خواهد شد. بااینکه افزایش قابل‌توجهی در بازیافت و تلاش برای مهار پلاستیک‌های یک‌بارمصرف، به‌ویژه led، از سوی اروپا، ژاپن و کره انجام می‌شود، این تلاش‌ها به‌مراتب بیشتر از افزایش شدید و فزاینده درحال‌توسعه مصرف پلاستیک (و همچنین دفع آن) خواهد بود. مشکل دریافتن جایگزین‌ها عامل دیگری است که رشد تقاضای کلی برای پتروشیمی را تقویت می‌کند.
چشم‌اندازی تحول در صنایع پتروشیمی و نفت و گاز توأم با افزایش رقابت جهانی در صنعت ناشی از پویایی عرضه‌های جدید برای مواد شیمیایی به چشم می‌خورد. رونق عرضه مواد اولیه پس از دو دهه رکود و افول در ایالات‌متحده به این کشور بازگشته است. برجستگی این کشور به‌عنوان یک منطقه کم‌هزینه برای تولید مواد شیمیایی به لطف انقلاب گاز شیل است. امروزه، ایالات‌متحده حدود ۴۰ درصد از ظرفیت جهانی برای تولید بر پایه اتان است. ایران و عربستان رهبران پتروشیمی منطقه خاورمیانه هستند. خاورمیانه‌ای که همچنان قهرمان کم‌هزینه است. پتروشیمی‌های کلیدی، با مجموعه‌ای از پروژه‌های جدید اعلام‌شده در سراسر منطقه. چین و اروپا هرکدام حدود یک‌چهارم ظرفیت جهانی نفتا باارزش بالا را تشکیل می‌دهند.
سهم بسیار کمی از این ظرفیت جهانی برای مواد اولیه سبک‌تر وجود دارد. صنایع شیمیایی در حال رشد مبتنی بر زغال‌سنگ چین هم که زمانی یک حدس و گمان بود هم‌اکنون ظرفیت بالفعلی است. هند در آستانه رشد قوی است و قصد دارد از سطح فعلی خود که بهره‌مندی از تنها چهار درصد از ظرفیت جهانی برای برآوردن تقاضای فزاینده داخلی است عبور کند.
شرکت‌های نفتی به‌طور فزاینده‌ای به دنبال ادغام در طول زنجیره ارزش پتروشیمی هستند. با توجه به رشد کندتر تقاضای بنزین، چشم‌انداز رشد قوی برای محصولات مواد شیمیایی با حاشیه‌های جذاب وجود دارد. شرکت‌های نفتی نیز در حال تقویت خود برای تولید این محصولات هستند.
بازارهای پتروشیمی و مسیرهای جدید در فرآیند تبدیل نفت خام به مواد شیمیایی نیز ممکن است به ظرفیت‌ها و بازارهای پتروشیمی اضافه شوند. فناوری‌های جدید هم‌اکنون چالش‌برانگیز و جایگزینی برای عملیات سنتی پالایش-پتروشیمی است. برای مثال، عربستان سعودی آرامکو و سابیک به‌تازگی یک پروژه بزرگ تبدیل نفت خام به مواد شیمیایی با سرعت و ظرفیت ۰.۴ میلیون بشکه در روز و پنج برابر اندازه کنونی را در همین موضوع در دستور کار قرار داده‌اند.
تولید، استفاده و دفع مواد شیمیایی عوارض زیست‌محیطی دارد و پتروشیمی‌ها با تعدادی از چالش‌های آب‌وهوا، کیفیت هوا و آلودگی آب روبه‌رو هستند. گرچه محصولات پتروشیمی مزایای قابل‌توجهی را برای جامعه فراهم می‌کند، اما تعداد فزاینده‌ای از کاربردها در فناوری‌های مختلف پیشرفته و پاک برای یک سیستم انرژی پایدار حیاتی است. بااین‌حال، تولید، استفاده و دفع این محصولات دارای چالش‌هایی است که باید موردتوجه قرار گیرند، البته بخش شیمیایی تقریباً به‌اندازه فولاد و سیمان انرژی مصرف می‌کند، اما درمجموع دی‌اکسید کربن کمتری منتشر می‌کند.
