جیب خالی و دخل بی رمق تفریح
میزان بازدیدکنندگان از مراکز تفریحی در جهان غیرقابل‌تصور است. در این آمارها، میزان بازدید از آسیا و اقیانوسیه سالانه ۳۶۸میلیون نفر اعلام‌شده است. اروپا، خاورمیانه و آفریقا روی‌هم در یک سال، ۱۶۱میلیون نفر بازدید‌کننده از مراکز تفریحی خود داشته‌اند. جالب است بدانید درحالی‌که در آمریکای لاتین سالانه ۳۰میلیون نفر به بازدید مراکز تفریحی می‌آیند، آمریکای شمالی ۳۷۵میلیون نفر را به خود جذب کرده است! آمریکا در سال ۲۰۱۱ با نزدیک به ۳۰هزار جاذبه گردشگری (شهربازی و تم‌پارک‌ها، پارک‌های آبی، مراکز تفریحی خانوادگی، باغ‌وحش‌ها، آکواریوم‌ها، مراکز علمی، موزه‌ها و مکان‌های تفریحی) ۲۱۹ بیلیون دلار درآمدزایی کرده است. در سال ۲۰۱۱، در کشور آمریکا، تأثیر اقتصادی شهربازی‌ها و پارک‌های آبی به‌تنهایی نزدیک به ۵۵.۴ بیلیون دلار اعلام‌شده است. سال ۲۰۱۳، صنعت شهربازی حدود ٤,٩ بیلیون یورو (معادل ۵.۳ بیلیون دلار) در اروپا درآمدزایی کرده و این باعث شده به اقتصاد اروپا حدود ۱۰میلیارد یورو (۱۰.۸ بیلیون دلار) کمک کند. از سوی دیگر هزینه‌های روزمره خانواده می‌تواند نقش مهمی درروند تفریح و سرگرمی خانوادگی داشته باشد. مثلاً، هنگامی‌که خانواده باید بسیاری از هزینه‌های روزانه را پرداخت کند، ممکن است زمان، انرژی و پول کافی برای شرکت در تفریحات و سرگرمی کمتری باقی بماند. اقتصاد خانواده تأثیر مهمی درروند تفریح و سرگرمی خانوادگی دارد. سطح درآمد و رفاه خانواده، هزینه‌های روزمره، وقت و سلامتی افراد، تماماً بر روی این تفریحات تأثیر می‌گذارند. علاوه بر هزینه‌های پایه‌ای مانند خرید غذا و پرداخت قبوض، هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های تفریحی ممکن است در سطح متوسط و پنهانی نیز برای خانواده مهم باشد. مثلاً، هزینه حضور در پارک‌ها، موزه‌ها و سینماها در برخی شهرها ممکن است بالا باشد و برخی خانواده‌ها نتوانند در همه تفریحات شرکت کنند. این ممکن است باعث رخداد نارضایتی و افسردگی در خانواده شود.
مقایسه دو فراز بالا نشان می‌دهد، پایین بودن سرانه تفریح در کشور اول به بالا رفتن هزینه‌های خانوار بستگی دارد و بعد تنوع پایین تفریح‌های در دسترس، پراکندگی نامناسب مکان‌های تفریحی به‌ویژه تمرکزشان در شهرهای بزرگ که نتیجه تاثیر توأمان آن‌ها، توسعه نیافتن صنعت تفریح و سرگرمی در کنار هدر رفتن ظرفیت آن در کشور است.
