هنر در عصر دیجیتال
دنیا با سرعت به سمت مجازی شدن پیش میرود و هنر نیز از این قاعده مستثنی نیست. هنر دیجیتال یکی از مهمترین جنبههای هنر امروزی است که هرچند نو و بدیع است اما نباید فراموشش کرد.
بروس وندز، در کتاب هنر در عصر دیجیتال، همهچیز را درباره این هنر با مخاطبانش در میان میگذارد. این اثر یکی از کتابهای مرجع کلاسیک در زمینه هنر دیجیتال است و گذشته، حال و آینده این اثر را بررسی میکند. علاوه بر این، گرایشها را دستهبندی میکند، هنرمندان را معرفی میکند و آثار عمده آنان را شرح میدهد.
کتاب ابتدا مروری بر هنر دیجیتال میکند. در ادامه به تصویرپردازی دیجیتال میپردازد و مجسمههای دیجیتالی را بررسی میکند. در بخشهای بعدی کتاب مبحث چیدمانهای دیجیتال و واقعیت مجازی بررسی میشود و فصل بعدی، به پرفورمنس، موسیقی و هنر صوتی اختصاص دارد. پویانماییهای دیجیتال، ویدیوها، نرمافزار، بانکهای اطلاعاتی و بازیهای رایانهای مباحث دیگر هستند. هنر شبکه و آینده هنر دیجیتال نیز در ادامه این کتاب بررسی میشود.
بروس وندز در ضمیمه کتاب، مطالبی را آورده است که به سودمندی بیشتر کتاب کمک میکند: گاهشمار رویدادهای هنر دیجیتال و فناوری، واژهنامه، فهرستی از منابع مکتوب و اینترنتی برای مطالعه بیشتر، فهرستی از وبسایت هنرمندان دیجیتال و همچنین فهرست تصاویر ازجمله ضمیمههای این کتاب هستند.
بریدهای از کتاب هنر در عصر دیجیتال
تصویری از هنرمند دیجیتال تأمل در شرایط هنرمندان دیجیتال یکی از راههای درک بهتر این زمینه هنری است. اگرچه همه هنرمندان دیجیتال دغدغههای مشترکی مانند کشف خویشتن و خود بیانگری دارند، راههای بسیاری برای تمیز دادن آنها پیش روی ماست. مثلا برخی برنامه نویسان رایانه نرمافزارهای نوشته خود را برای خلق اثر به کار میبرند، درحالیکه دیگران در مسیر آفرینش آثارشان از همکاری برنامه نویسان و متخصصان رایانه یاری میجویند. حتی در مورد همکاریهای اینچنینی نیز شناخت کامل پتانسیلها و محدودیتهای استفاده از ابزارهای دیجیتالی و بصیرت فنی لازم برای رسیدن به نتیجه مطلوب نهایی لازمه کار هنرمند است. بنابراین، برخورداری از حس کنجکاوی در حوزه فناوری و توجه به تازههای علمی از اجزای مهم در شکلگیری ماهیت کاری هنرمند دیجیتال است. بهکارگیری ابزارها و تکنیکهای جدید را میتوان از دیگر وجوه مشترک هنرمندان دیجیتال به شمار آورد. اما مفهوم کلمه «جدید» همیشه در حال دگرگونی است. بسیاری از هنرمندان در ابتدا فقط به علت محدودیتهای همیشگی از ابزارهای دیجیتالی سود میجستند و ابزارهای دیجیتالی جزء ناگسستنی کار آنان محسوب نمیشد. یکی از محاسن ابزار دیجیتال افزایش کنترل مؤلف روی اثر هنری است و گاه این ِ کنترل بسیار زیاد میتواند به معنای اتفاقهای خلاقانه کمتری باشد. بنابراین، میتوان گفت ابزار دیجیتال همزمان هم موهبت است و هم مصیبت. جلوههای تصادفی عامدانه ایجادشده به دست هنرمند گاه او را با نتایجی دور از انتظار مواجه میکند. مثلا هنرمند نرمافزاری مینویسد تا با آن، بهصورت تصاعدی، نسخههای متفاوت بسیاری از یک تصویر ایجاد کند. رایانه هزاران گونه تصویر تصادفی ایجاد میکند. سپس، هنرمند از میان تصاویر انتخاب نهایی را انجام میدهد.