توی توت چه خبر است؟
به گزارش دنیای اقتصاد و به نقل از سی تک دیلی، پژوهشگران به تازگی موفق به شناسایی مبنای ژنتیکی تنظیم آنتوسیانین در توت‌ها شدند. آن‌ها نیز ژن‌های کلیدی را که می‌توانند به بهبود رنگ میوه، ارزش تغذیه‌ای و جذابیت بازار کمک کنند، شناسایی کردند.
دانشمندان در این مطالعه جدید مکانیزم‌های ژنتیکی آنتوسیانین در توت‌ها را آشکار کرده و عوامل کنترل‌کننده رنگ و ارزش تغذیه‌ای این میوه را مورد بررسی قرار داده است. با مقایسه ژنوم دو نوع مختلف از توت‌ها، پژوهشگران تغییرات ژنتیکی حیاتی را شناسایی کرده و نقش مهم ژن MaVHAG۳ را در تولید آنتوسیانین نشان دادند. این یافته‌ها چارچوبی ارزشمند را برای بهبود ویژگی‌های میوه توت از طریق بیوتکنولوژی فراهم می‌کنند.
میوه‌های توت به خاطر رنگ‌های زنده، ارزش تغذیه‌ای و فواید بالقوه‌ای که برای سلامتی دارند، مورد توجه قرار گرفته‌اند. آنتوسیانین‌ها که رنگدانههای اصلی در توت‌های بنفش هستند، به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی و نقشی که در سلامت انسان ایفا می‌کنند، شناخته شده‌اند. با این حال، به دلیل پیچیدگی ژنوم توت‌ها، درک مبنای ژنتیکی تنظیم آنتوسیانین در این میوه‌ها چالش‌برانگیز بوده است. با توجه به این چالش‌ها، نیاز به پژوهش‌های عمیق‌تر برای درک بهتر و مدیریت رنگدانههای توت وجود دارد.
تحلیل ژنوم انواع توت
در ۲۳ آوریل ۲۰۲۴، پژوهشگرانی از چین، مطالعه‌ای محوری را در مجله Horticulture Research منتشر کردند. این تیم با استفاده از توالی‌یابی ژنوم، اسمبل‌هایی با رزولوشن بالا برای دو نوع توت، «Zhongsang۵۸۰۱» (با محتوای بالای آنتوسیانین) و «Zhenzhubai» (با محتوای کم آنتوسیانین) تولید کردند. در این تحلیل جامع، آن‌ها ژن‌ها و مکانیزم‌های تنظیم‌کننده کلیدی مرتبط با محتوای آنتوسیانین در توت‌ها را شناسایی و راه را برای بهبود ژنتیکی این میوه‌ها هموار کردند. این یافته‌ها فرایندهای پیچیده ژنتیکی و مولکولی را که رنگ‌دانه میوه‌ها را در توت‌ها تنظیم می‌کنند، نشان می‌دهد.
دکتر Aichun Zhao، نویسنده مسئول این مقاله، می‌گوید: پژوهش ما درکی جامع از مکانیزم‌های ژنتیکی و مولکولی کنترل‌کننده محتوای آنتوسیانین در توت‌ها را فراهم می‌کند. این دیدگاه‌ها برای توسعه انواع جدیدی از توت‌ها با کیفیت‌های تغذیه‌ای و ظاهری بهبود یافته حیاتی هستند و اسمبل‌های ژنومی با کیفیت بالایی که تولید کرده‌ایم، به‌عنوان منبعی ارزشمند برای پژوهش‌ها و برنامه‌های اصلاح‌نژاد در آینده مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
یافته‌های این مطالعه پیامدهای مهمی برای صنایع کشاورزی و غذایی محسوب می‌شود. با درک مبنای ژنتیکی تنظیم آنتوسیانین، اصلاح‌کنندگان می‌توانند انواع توت‌هایی با محتوای بالاتر آنتوسیانین تولید کنند که منجر به میوه‌هایی با ارزش غذایی بهتر و فواید بیشتر برای سلامتی می‌شود. همچنین، ویژگی‌های رنگ‌دانه بهبودیافته می‌تواند جذابیت بازار محصولات توت را افزایش دهد. این پژوهش بستر را برای مطالعات بیشتر روی دیگر محصولات میوه‌ای نیز فراهم می‌کند و می‌تواند منجر به کاربردهای گسترده‌تر در باغبانی و بیوتکنولوژی شود.
