صنعت نفت ایران در شرایط کنونی با چالشهای متعددی در حوزه مدیریت دولتی روبهروست که نیازمند بازنگری اساسی در رویکردهای موجود است. یکی از مهمترین این چالشها، عدمتوجه کافی به ارزش زمانی پول و تمرکز بیش از حد دستگاههای نظارتی بر نحوه هزینهکرد است. برای مثال، در توسعه یک میدان نفتی، تاخیر یکساله در بهرهبرداری به دلیل فرآیندهای طولانی تصویب و نظارت، میتواند به معنای از دست رفتن فرصت تولید روزانه دههاهزار بشکه نفت باشد. این درآمد از دست رفته میتوانست صرف توسعه زیرساختهای صنعت نفت شود.