مهسا مستشارنظامی

تقریبا ۴۰سال پیش بود که گروه کوچکی از دانشمندان و سیاستگذاران متوجه شدند رشد اقتصادی، اکوسیستم شکننده سیاره ما را تهدید می‌کند. برای اولین بار در شهر استکهلم در سال ۱۹۷۲ کنفرانس سازمان ملل متحدد در مورد زیست انسانی(UNCHE) برگزار شد. ابتدا نگرانی از این بود که مواد معدنی یا سنگ‌‌‌های معدنی تمام می‌شود و کمبود ناشی از آن فعالیت اقتصادی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. آنچه در سال ۱۹۷۲ مورد توجه قرار نگرفت، این بود که کمبود مواد معدنی محدودیت واقعی ما نیست، بلکه عملکرد اکوسیستم زمین، تنوع زیستی و توانایی جو برای جذب گازهای گلخانه‌‌‌ای که از سوخت‌‌‌های فسیلی و سایر فرآیندهای کشاورزی و صنعتی ایجاد می‌شود، محدودیت اصلی ماست.