«دنیای اقتصاد» علل جاماندگی ایران در حوزه ایفای نقش در زنجیره تامین جهانی را بررسی میکند
روزنامه شماره ۶۲۰۸
جهان امروز در میدان رقابت اقتصادی، لجستیک را بهعنوان عنصری بنیادین برای توسعه پایدار و افزایش قدرت رقابتپذیری کشورها پذیرفته است. زنجیرههای تامین جهانی همچون شریانهای حیاتی تجارت بینالمللی، از لجستیک بهعنوان موتور محرک خود بهره میگیرند. ایران با موقعیت ژئوپلیتیک منحصربهفرد خود که چهارراه ارتباطی آسیا، اروپا و خاورمیانه را تشکیل میدهد، ظرفیت آن را دارد که به یکی از مراکز لجستیکی برتر جهان تبدیل شود، اما واقعیت تلخ این است که این ظرفیت عظیم، تاکنون تنها در حد یک رویا باقی مانده و در عمل، صنعت لجستیک ایران با چالشهای بنیادینی دستوپنجه نرم میکند. از بنادر و شبکههای ریلی تا حملونقل جادهای و هوایی، ناکارآمدی زیرساختها، نبود مدیریت یکپارچه و مشکلاتی مانند قوانین پیچیده و سیاستگذاریهای غیرمنعطف، ایران را از رسیدن به جایگاه شایستهاش در لجستیک جهانی بازداشته است. در همین زمان، کشورهای همسایه همچون ترکیه و امارات، با تکیه بر برنامهریزی دقیق، سرمایهگذاریهای کلان و بهرهبرداری هوشمندانه از فناوریهای روز، نقشهای مهمی در زنجیره تامین منطقهای و جهانی ایفا میکنند که درآمد بسیاری برایشان ایجاد کرده است. این تفاوت آشکار، زنگ خطری است که مدیران اقتصادی ایران باید آن را بشنوند و با اقدامی قاطع، از عقبماندگی لجستیکی جلوگیری کنند.