در شرایط که گروهی مدعیاند، تحولات اخیر در سوریه میتواند فعل و انفعالهای پکن را تحت تاثیر قرار دهد؛ گروهی دیگر با اشاره به آمار و دادهها براین باورند که شام در معادلات منطقهای چین جایی نداشته، اما ترکشهای حاصل از جنگ داخلی در این کشور میتواند اعتبار و منافع استراتژیک و ژئوپلتیک اژدهای زرد در خاورمیانه را به خطر بیاندازد.
نشریه دیپلمات در یادداشتی مدعی شد؛ حمایت چین از اسد همیشه در راستای تحقق منافع شخصی بوده، نه احساسات. پکن اصولاً با تغییر رژیم در این کشور مخالفت میکند، چرا که هراس داشت در غیاب اسد تهدیدی بالقوه در شام علیه حزب کمونیست چین ایجاد شود.
پکن ممکن است روابط خود با تهران و مسکو را بار دیگر مورد بررسی دوباره قرار دهد. مسئله نگران کننده برای چین این است که درگیریهای شام ممکن است به دیگر کشورهای منطقه سرایت کرده و سرمایهگذاری پکن در این سرزمینها را به خطر بیاندازد. در این میان وضعیت بازیگرانی چون مصر، عربستان سعودی یا امارات برای چین با اهمیت است؛ بالاخص آن که پکن میلیاردها دلار در این کشور سرمایه گذاری کرده است.
روابط تیره پاکستان و طالبان فرصتهای راهبردی را برای هند فراهم میکند تا از نظر دیپلماتیک و اقتصادی با افغانستان تعامل داشته باشد و اهرمهای نفوذی به دست آورد.
محافظه کاران در ایران به شدت با رایزنی مخالف هستند، به باور این گروه کمپین فشار حداکثری ادامه تلاشهای تاریخی غرب برای تضعیف استقلال ایران است و از همین رو بر نیاز به اتخاذ موضعی متمرکز بر امنیت تاکید دارند.
همزمان با افزایش تنشها در مرز میان افغانستان و پاکستان، گروهی از ناظران از فصل تازه درگیریها در مرزهای جنوبی آسیا گفته و براین باورند که اسلام آباد به واسطه شرایط سیاسی و اقتصادیاش نمیتواند بحران دیگری را تاب بیاورد.