باراک رافید تحلیلگر صهیونیست اعلام کرد که بر اساس اعلام مسئولان بلند پایه اسرائیلی یک هیات شامل نمایندگانی از موساد، شاباک و ارتش امروز (جمعه) به قطر میروند.
نتانیاهو با اشاره به حمله ادعایی رژیم صهیونیستی به یک کارخانه ساخت تسلیحات در سوریه که وی مدعی وابستگی آن به ایران شده است، گفت: حمله به این کارخانه و نابودی آن اقدامی مناسب برای مقابله با مسلح شدن نیروهای نیابتی ایران برای حمله به اسرائیل بود.
در بیانیه وزارت دفاع روسیه آمده است: ارتش اوکراین در طول شبانهروز گذشته همچنین بیش از ۵۸۰ سرباز، یک تانک، یک نفربر زرهی، ۹ خودرو نظامی، دو توپ، یک سامانه موشکی و ۳۶ دستگاه خودروی موتوری خود را از دست داده است.
«اسعد حسن الشیبانی» وزیر خارجه دولت موقت سوریه پیش تر اعلام کرد که دعوتنامه رسمی از سوی «فیصل بن فرحان» وزیر خارجه عربستان سعودی برای سفر به این کشور دریافت کرده است.
یکی از مقامات ارشد اروپایی میگوید: «ما باید درک کنیم که روسیه فکر می کند از قبل با ما در حال جنگ است.» یک همتای آمریکایی میافزاید که پیروزی روسیه در اوکراین «تهدیدی بزرگ» برای ناتو خواهد بود.پیروزی روسیه در اوکراین نیز در سراسر جهان و به ویژه در چین طنین انداز خواهد شد. یک احتمال آشکار این است که شی جین پینگ بدین طریق جاهطلبیهای تجدیدنظرطلبانهاش را در آسیا افزایش دهد.
ایلان ماسک، عضو کابینه آتی دولت آمریکا، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا را به دلیل فروش مصالحی که برای ساخت دیوار در مرز جنوبی با مکزیک در نظر گرفته شده بود، به خیانت متهم کرد.
پروفسور استیو تسانگ از دانشگاه سواس، دانشگاه لندن، استدلال میکند که شی معتقد است «تسخیر تایوان» برای «رویای چین» او اساسی است. برای شی، پیروزی در تایوان نشانه «ظهور چین به عنوان قدرت برتر» در هند و اقیانوس آرام و در نهایت جهان خواهد بود.
فایننشال تایمز نوشت: چین به رهبری شی در رفتار خود با تایوان ملیگراتر و تهدیدآمیزتر شده است و ترامپ خواستار تغییرات اساسی در سیستم تجارت بین المللی و روابط آمریکا با متحدانش است. از همین رو جای تعجب نیست که روسیه و چین خواهان تغییر در نظم جهانی هستند.
روزنامه فایننشال تایمز با انتشار گزارشی مدعی شد، از زمان پایان جنگ سرد، نشست سالانه داووس - که رهبران تجاری و سیاسی از سراسر جهان را گرد هم میآورد - به نمادی از جهانی شدن نخبگان محور تبدیل شده است. اما ترامپ دشمن قسم خورده گزارهای است که او آن را «جهانی گرایی» مینامد.