اخبار مدیران

«جف»، کارمندی که دچار اعتیاد به کار بود و من او را در جلسه «معتادان به کار گمنام» دیده بودم می‏‌داند که ترس‏‌ها و شیاطین درونش چطور او را مجبور به ساعت‏‌ها کار، شب‌کاری، خواب ناکافی و وسواس شدید نسبت به کار کرده‏‌اند. اما چیزی که ابتدا فقط یک اجبار درونی بود پس از مدتی تبدیل به اعتیاد بلندمدت شد که فرهنگ سازمانشان نیز آن را تقویت کرد. او می‏‌گوید: «مدیرانم همیشه از من به خاطر سختکوشی‏‌ام تعریف می‏‌کردند و آن را یک جور حس وظیفه‏‌شناسی تعبیر می‏‌کردند چون همیشه تا دیروقت سرکار بودم.» او مورد تحسین مدیران بود، حتی زمانی که می‏‌دانست کار زیاد و کم‏‌خوابی‏‌اش، به کار باکیفیت منجر نشده. او دائما کارها را پشت گوش می‏‌انداخت و ناتوانی‏‌اش در زمان‌بندی‏‌های واقع‏‌بینانه باعث شده بود خودش و تیمش همیشه به شکلی دیوانه‌وار و هول هولی تا شب در شرکت بمانند تا پروژه‏‌ها را تمام کنند. او معتقد است مشکل از مدیریت سازمان نیز بوده چون «حضور بیش از حد را نشانه بازدهی می‏‌دانستند.» او می‏‌گوید: «اندازه‏‌گیری و ارزیابی حضور، آسان است اما ارزیابی بازدهی سخت است. و فشار زیادی از سوی جامعه در رابطه با کار بیش از حد وجود دارد.»