دنیای اقتصاد، شهلا روشنی:
یک شاخه نبات برای مهریه، ساییدن قند هنگام خواندن خطبه عقد، پاشیدن نقل بر سر عروس و داماد و پذیرایی از مهمانان با شیرینی از سنتهای ثابت ایرانیان در خوشیمنترین ساعات و روزهایشان بود که نشان میداد شکر و محصولات سنتی وابسته به آن نقشی بیش از یک شیرینکننده معمولی در فرهنگ کشورمان داشته و دارد؛ بر این اساس بود که تا یکی دو دهه پیش، تنها طعم شیرین سفرههای احسان و خیرات ختم، حلوا بود و گنجاندن هر شیرینی دیگر در سبد پذیراییِ خانواده سوگوار، نکوهیده و بیحرمتی به متوفی به شمار میآمد.