پرسش امروز
بورس چه زمانی بینالمللی میشود؟
مشکلات بینالمللیشدن بورس از نگرش صاحبنظران این حوزه بسیار متعدد گزارش میشود، به نحوی که حرکت به سوی جهانیشدن بازار سهام مستلزم تغییر نگاه اساسی در قوانین و مقرراتی است که سیاستگذاران اعمال میکنند. تحریم را میتوان یکی از موانع پیشروی معاملهگران در نظر گرفت. اما در اینجا موضوعی که حائز اهمیت خواهد بود، به تعدد دستورالعملها (بهعنوان مثال سیاستهای وزارت صمت، شورای رقابت و بورسکالا در حوزه عرضه خودرو)، بهرهبرداری از قوانین منسوخ معاملاتی ( محدودیت دامنه نوسان)، عدمشفافیت در حوزه نرخ ارز (چندنرخی بودن)، بیتوجهی به ساختار گزارشگری مالی و استانداردهای بینالمللی گزارشگری (IFRS) برای کلیت بنگاههای فعال در بازار سهام، خلأ رکنی تحت عنوان «Custodian» در حوزه امنیت سرمایه سرمایهگذاران خارجی، ریسکهای سیستماتیک تحمیلی به بازار سهام، فراز و فرود مذاکرات اتمی، تاثیرگذاری زیاد و غیرمنطقی تصمیمات سیاسی (مانند برجام) بر روند حرکت اقتصاد کشور و... بازمیگردد.
حال نقش سیاستگذار چیست و چگونه بازار سهام میتواند به سمت بینالمللیشدن سوق پیدا کند؟ طبعا قانونگذار باید در گام نخست به سمت تعمیق بازار با راهبرد توسعه ابزارهای معاملاتی حرکت کند. بازگرداندن ثبات به اقتصاد با محوریت حرکت در چارچوب مشخص در حوزه اقتصادی طبعا میتواند موثر واقع شود. به باور کارشناسان بازار سرمایه، زمانی که اقدامات اقتصادی پیش از اتخاذ و اجرای خلقالساعه مورد ارزیابی تحلیلگران قرار بگیرد و در مواردی همچون برنامههای توسعه اقتصادی علاوه بر جامعیت موضوعات مختلف، به جزئیات توجه شود و تحت هیچ شرایطی هیچیک از بندها با تغییر مواجه نشود، در این حالت میتوان انتظار حرکت اقتصاد در مسیری قابل پیشبینی برای فعالان و سرمایهگذاران را داشت.
در ادامه نباید فراموش کرد که حضور سرمایهگذاران خارجی دارای دیگر ملزوماتی در فضای معاملهگری خواهد بود. بهعنوان مثال خرید و فروش سهام با چه ارزی صورت میگیرد؟ یا اساسا آیا متولیان بورسی میتوانند زمینه را برای خرید سهام داخلی از سوی سرمایهگذاران خارجی و خرید سهام شرکتهای خارجی از سوی سهامداران کشور فراهم کنند؟ آنطور که به نظر میرسد تا زمانی که در حوزه قوانین بورسی (همانطور که به برخی موارد اشاره شد) تجدیدنظر نشود، سامانههای معاملاتی ارتقا پیدا نکنند و عزمی جدی در راستای گسترش این بازار با استراتژی توسعه کسبوکار، رونق تولید و اشتغالزایی وجود نداشته باشد، حرکت در مسیری پرنوسان و بعضا درجا زدن تداوم پیدا خواهد کرد.