اخبار باشگاه اقتصاددانان

دونالد ترامپ بار دیگر رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا شد. کسی که پیش از پیروزی در انتخابات سال ۲۰۱۶، توسط مخالفانش به باد تمسخر گرفته می‌‌‌شد، به مدت یک‌دهه، یک پای ثابت عرصه عمومی ایالات‌متحده آمریکا، بزرگ‌ترین اقتصاد جهان بوده است. مخالفان ترامپ، پس از پیروزی او در انتخابات ۲۰۱۶، او را آنقدرها جدی نگرفتند. به زعم آنان، پیروزی ترامپ در آن انتخابات حادثه‌‌‌ای بیش نبود؛ حادثه‌‌‌ای که همواره در تاریخ ملت‌‌‌ها پیش می‌‌‌آید و پس از مدتی رفع می‌شود. اما ترامپ واقعیتی فراتر از این حرف‌‌‌ها بود.

ترامپ این‌‌‌بار با تفاوت قابل‌توجهی بر هریس پیروز شد. او این‌بار برعکس انتخابات ۲۰۱۶ که به‌رغم برنده شدن در آرای الکترال، ۳میلیون رای در آرای عمومی از کلینتون عقب بود، با حدود ۴میلیون رای عمومی و ۸۶رای الکترال بیشتر برنده شد که با استانداردهای آمریکایی رقم بالایی است. جمهوری‌خواهان کنترل مجلس سنا را نیز با ۵۲کرسی از دموکرات‌‌‌ها پس گرفتند و در انتخابات مجلس نمایندگان نیز جلو هستند. برد کم‌سابقه جمهوری‌خواهان همچنین به‌رغم آسیب‌پذیری‌‌‌های متعدد ترامپ به خاطر پرونده‌‌‌های قضایی و محکومیت او در یکی از آنها، عدم‌حمایت بیش از ۲۰۰چهره مهم جمهوری‌خواه ازجمله اکثر همکاران او در چهار سال اول، خودداری احتمالی نزدیک به ۲۰‌درصد از جمهوری‌خواهان سنتی از رای دادن به او، نقطه‌ضعف مهم او در موضوع سقط جنین و... حاصل شد. در شرایطی که چنین نقاط ضعفی می‌‌‌توانست هر سیاستمدار دیگری را فلج کند، دو دسته عامل را می‌‌‌توان در پیروزی ترامپ موثر دانست:

پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ ایالات‌متحده می‌‌‌تواند پیام‌‌‌های بسیاری داشته باشد. این پیروزی می‌‌‌تواند به معنای موفقیت و تثبیت رویه‌‌‌ای باشد که او از سال ۲۰۱۶ در پیش گرفت. اسامی مختلفی به این رویکرد ترامپ داده شده است. برخی آن را یک نوع محافظه‌کاری‌‌‌ جدید می‌‌‌دانند؛ برخی تلفیقی از پوپولیسم و نئولیبرالیسم می‌‌‌دانند و برخی دیگر معتقدند که رویکرد ترامپ به چیز دیگری شبیه نیست و آن را ترامپیسم می‌‌‌خوانند. رگه‌‌‌هایی از محافظه‌‌‌کاری، پوپولیسم و حمایت‌گرایی اقتصادی را می‌‌‌توان در رویکردهای ترامپ دید. سوال اصلی این است که آیا این رویکرد به رویکرد غالب در سیاست داخلی و خارجی آمریکا تبدیل خواهد شد یا نه؟