اهمیت سرمایه‌گذاری غیرمستقیم
صندوق‌های سرمایه‌گذاری در یک سال اخیر بازدهی‌های مختلفی را از خود نشان دادند و حتی برخی از صندوق‌ها بهتر از تورم عمل کرده‌اند. برخی دیگر کارنامه‌ای سبزتر از شاخص کل بازار سهام دارند. اما بسیاری از صندوق‌ها نیز بازدهی کمتر از نرخ بهره و حتی بازدهی منفی را به ثبت رساندند. نکته حائز اهمیت آن است که صندوق‌هایی در بازار قابل مشاهده هستند که به‌رغم بازدهی بالا، ریسک بالایی را نیز به سرمایه‌گذاران تحمیل کردند.
ازاینرو انتخاب صندوقی مناسب برای سرمایه‌گذاری با در نظر گرفتن معیارهای سنجش ریسک ضرورت دارد. بررسی صرف بازدهی اسمی بدون توجه به خطراتی که صندوق در پرتفوی خود به همراه دارد، می‌تواند کارآیی سبد سرمایه‌گذاران بورسی را به خطر اندازد. ازاینرو در علوم مالی، نسبتی تحت عنوان نسبت ترینر، می‌تواند نسبت بازده به ریسک را اندازه‌گیری کند. در این نسبت ضمن بررسی بازدهی اسمی یک‌ساله و تفاوت آن با نرخ بهره بدون ریسک در این مدت، ضریب بتا به‌عنوان سنجه‌ای برای ریسک پذیرفته شده است. ضریب بتا معیاری برای اندازه‌گیری ریسک سیستماتیک است که میزان نوسان یک دارایی نسبت به شاخص آن دارایی که شاخص کل بورس است، اندازه‌گیری می‌شود. این نسبت با این فرض مورد محاسبه قرار گرفته است که تنوع سبد صندوق‌ها منجر به حذف ریسک غیرسیستماتیک شده و صرفا ریسک‌های سیستماتیک بر عملکرد آنها تاثیر می‌گذارد.
ریسک به ریوارد صندوق‌ها
با محاسبه نسبت ترینر و با فرض آنکه میانگین نرخ بدون ریسک یک ساله بر حسب اوراق درآمد ثابت حدود ۳۲درصد باشد و محاسبه ضریب ریسک، می‌توان دریافت کدام صندوق عملکرد بهتری را نشان داده است. هرچقدر ضریب ترینر بیشتر باشد، نشان می‌دهد بازده آن صندوق نسبت به ریسک بهتر بوده است. به نظر می‌رسد یکی از معیارهای سنجش عملکرد صندوق‌ها نسبت ترینر است که می‌تواند کارنامه مناسبی را از بخش سرمایه‌گذاری غیرمستقیم بازار سرمایه نشان دهد. علاوه بر این، هرچقدر صندوق‌های سهامی در بازه‌های بلندمدت‌تر عملکرد بهتری را در این سنجه داشته باشند، می‌توان با اطمینان‌خاطر بهتری سرمایه‌گذاری کرد.
