مکالمه با خون و خشونت

سعیده کشاورزی کتاب «مکالمه با اصوات وحش» مجموعه‌ای است مشتمل بر هشت شعر بلند مجزا. مجموعه‌ای که شعرهای آن در حد فاصل سا‌ل‌های ۸۸ تا ۹۱، طی تجربه‌ای سه ساله نوشته شده و سال ۱۳۹۶ از سوی نشر افراز به چاپ رسیده است. اگر ناچار از معرفی این مجموعه در دسته‌بندی‌های اقسام شعر معاصر ایران باشیم، می‌توان این مجموعه را ذیل عنوان شعر «زبان‌محور» جای داد.

 شعری که می‌کوشد از طریق تجربه در «زبان» و تمرکز بر رفتار و ظرفیت‌های زبانی به آفرینشی خلاق در شعر بپردازد. ایجاد و تخریب میدان‌های زبانی/ معنایی و نیز به تعویق انداختن معنا از طریق رفتارهایی چون معناگریزی و معناستیزی، محوریت‌بخشی به خود «زبان» و اجزای آن یعنی آواها، اصوات و واج‌ها، کلمات و جمله‌ها فارغ از دلالت‌های تثبیت شده معنایی‌شان، در شعرهایی که ذیل عنوان «شعر زبان» صورت‌بندی می‌شوند و نیز در مجموعه «مکالمه با اصوات وحش» بسامدی قابل‌توجه دارد. به‌طور خلاصه می‌توان گفت که ایده اصلی این مجموعه تجربه‌ورزی در امکانات زبان است و نام کتاب؛ یعنی «مکالمه با اصوات وحش» نیز انتخابی است که تا حدی این ایده را افشا می‌کند. شعرهای «مکالمه با اصوات وحش» و «ازائیل» زبان‌محورترین شعرهای این مجموعه‌اند و شعر «یاد؛ تو را از فراموشی پس آورده فِمینا» در سوی دیگر این طیف -در قیاس با دیگر شعرهای این مجموعه- ایستاده است. طرح پشت جلد این کتاب اثر «محسن زارع»، لکه‌های قرمزرنگ بر چهره و ذهن مخدوش و نقشه مانند یک زن، گویی مابه‌ازایی از کلمه «وحش» در عنوان این مجموعه است. کلمه‌ای که ناگزیر از بازنمایی خون و خشونت در ذهن است و مکالمه با آن تصویری به شکل لکه‌هایی سرخ‌رنگ در دریافت بصری ما دارد. سوی دیگر جلد کتاب، زمینه‌ای تماما قرمز رنگ است که عنوان کتاب بر آن درج شده است. گذشته از جلد و محتوای مجموعه، کتاب «مکالمه با اصوات وحش»، یکی از ۱۱کتاب شعری است که از سوی نشر افراز تحت‌عنوان سری «از حاشیه» به چاپ رسیده است. شاید بتوان گفت سری کتاب‌های «از حاشیه»، در برگیرنده مجموعه شعرهایی است از شاعرانی که در دهه اخیر به نوعی درگیر تجربه‌هایی متفاوت و خلاق در عرصه شعر معاصر ایران بوده و از غلتیدن به گرایش‌های شعری عام و جریان‌های غالب «عامه‌پسند» -اگر بتوان چنین گفت- تن زده‌اند. چیزی همچون حاشیه‌ای برابر متن و در نهایت؛ «مکالمه با اصوات وحش» زبان‌محورترین مجموعه شعر این مجموعه است چرا که شعرهای بعدی، تجربه‌هایی دیگرند. تجربه‌هایی که دیگر ایده تمرکز بر زبان را از سر گذرانده‌اند.