احسان حدادی با استفاده از تجربه سه المپیک قبلی می خواهد در توکیو مدال بگیرد. خودش هم خیلی مطمئن است .هرچند فعلا در کیش و بدون مربی آمریکایی اش تمرین می کند و منتظر است تا کارهای سفرش به آمریکا انجام شود.اما او معتقد است آرامش مهمترین رکن موفقیت در المپیک است. 

* یک ماه و یک هفته در اردوی کیش چطور گذشت؟

هیچی .مثل همیشه تمرین می کنم. تمرینات سنگین بدنسازی  و البته پرتاب. البته کنارش کارهای هماهنگی هم با خودم است. در صورتی معمولا باید یک نفر برای انجام کارها باشد تا من همه هم و غمم تمرین باشد. فعلا هم اینجا هستم تا هماهنگی ها برای اردوی آمریکا انجام شود، اما من اینجا تنها هستم .

*تنهایی سخت می گذرد؟

تنهایی خیلی سخت است. وقتی مربی باشد قطعا کارها خیلی بهتر پیش می رود . اما من فعلا که مربی ام مک نیست و حتی حسین توکلی هم دیگر نیست. در حالی که از وزیر قول گرفته بودم او تا المپیک کنار باشد اما متاسفانه هیچ خبری نشد. اگر مربی کنارم باشد تمرینات را با کیفیت تر انجام می دهم .در حالی که یکسری مسائل را ما نباید بگوییم . ورزرشکار المپیکی نباید دنبال مربی و امکانات اولیه باشد. نمی دانم دیگر چه بگویم.

*فدراسیون با مربی تو قرارداد بسته یا مثل تفتیان هنوز هیچ چیز مشخص نیست؟

قرارداد مربی ام  امضا شده ، تنها از دو ماه و نیم پیش تا به حال ،فدراسیون هیچ پرداختی نداشته که من بخواهم برای مک با خودم ببرم آمریکا. چون فدراسیون نمی تواند به حساب او واریز کند، من دستمزدش را برایش می برم.

*همه روی مدال المپیک تو حساب می کنند، شرایط  و امکانات تو  در حد مدال المپیک هست؟

من در توکیو چهارمین المپیک را تجربه می کنم ، اتفاقی که فکر می کنم  برای کمترین ورزشکار ایرانی  افتاده است. حالا من می دانم باید شرایطم برای المپیک چطور باشد. خیلی بهتر از خیلی ها می دانم برای مدال المپیک چطور باید بروم؟ فقط با ذهنی آزاد و بدون دغدغه. ورزشکاری که دغدغه دارد در تمرین تمرکز ندارد  و مصدوم می شود. چرا خارجی ها به رغم تمرین زیاد و مسابقه مصدوم نمی شوند؟ چون دغدغه ذهنی ندارند. من چهار سال پیش مصدوم شدم، و همه مصدومیت هایم قبل از المپیک تنها به خاطر دغدغه های ذهنی بود و بس. وقتی ورزشکاران  ایرانی از یکی ، دو سال قبل از المپیک حمایت شوند وبا  ذهن آرامی ، قطعا 10-15 مدال طلا می گیرند.

*حقوق ۵ میلیونی امسال کمیته ملی المپیک تا توکیو  به المپین ها ، کارساز است؟

کار قشنگی است.  ببیندی در کشورهای دیگر حتی همین روسیه که قبولش نداریم. ورزشکار وقتی در المپیک مدال می گیرد تا 4 سال اینده حمایت می شود و همین مساله باعث می شود تا بدون فکر فقط تمرین کند و دیگر به فکر مهاجرت هم نمی افتد. اما در ایران وقتی ورزشکار مدال می گیرد همه حمایت ها قطع می شود تا 3 سال و 6 ماه دیگر ،دیگر نباید انتظار مدال داشت. اما وقتی  با حمایت به شانس مدالهای  المپیک آرامش بدهیم ،شک نکنید نتیجه می گیرند. در ایران شانسی مدالی ها خیلی هم نیستند و پس کار خیلی سخت نمی شود. ورزش زمانی می تواند در المپیک موفق باشد که همه فکر و ذکرش تمرین باشد و بس.

*تو از تجربه المپیک های قبلی برای موفقیت در توکیو استفاده می کنی؟

من برنامه دارم  ، همان برنامه ای که قبل از المپیک 2012 لندن را داشتم را حالا اجرا می کنم تا اگر مشکلی پیش نیاید با حمایت کمیته و وزارت در توکیو مدال بگیرم.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.