انتظارات حداقلی بخش‌خصوصی از دولت
در این مسیر حتی ارگان‌های ذی‌ربط نیز با هم هماهنگ نیستند و تصمیمات نه‌تنها ناهماهنگ که بعضا متناقض هستند و دود این ناهماهنگی به چشم تولیدکننده می‌رود. ما اکنون نزدیک به ۱۵ محصول را در برنامه‌های تولید در آینده داریم، اما تصور اینکه ماه‌ها باید به دنبال دریافت یک مجوز ساده زمان صرف کرد و در نهایت نیز معلوم نیست به نتیجه برسد یا خیر بسیار عذاب‌آور است. البته این به آن معنا نیست که تولیدکننده در مسائل مالی با مشکل روبه‌رو نیست؛ اتفاقا مشکلاتی همچون اخذ منابع بانکی مشکل بزرگ دیگر تولید است. سودهای بالا و دریافت وثیقه‌های بسیار عجیب باعث شده، عطای تسهیلات را به لقای آن ببخشیم و حتی در بسیاری از کسب و کارهای نوپا، منابع مالی از جمع خانواده و دارایی‌های سرمایه‌گذار تامین می‌شود، زیرا هیچ حمایتی به خصوص از صنایع نوپا صورت نمی‌گیرد. در حوزه تولید در کشور - چه صنایع بزرگ و چه در استارت‌آپ‌ها – آسان‌سازی شرایط برای ورود افراد به کسب و کارها یکی از مهم‌ترین درخواست‌ها از دولت جدید است. شناسایی گره‌ها در مسیر ورود به کسب و کارها و عارضه‌یابی و شنیدن دردهای فعالان این صنایع واقعا موضوع مورد درخواست همه فعالان صنایع است و باید گفت همین خود یک حمایت مهم محسوب می‌شود. در مسائل مالی نیز با هوشمند‌سازی مالیات، موضوعات تسهیلات بانکی و ... حال تولیدکننده ایرانی بهتر می‌شود و همین شاهدی بر این مدعا است که تولیدکننده اصلا انتظار کارهای عجیب و غریب از دولت ندارد. دولت‌ها حتی در راه‌حل‌هایی که می‌تواند هزینه‌های خود دولت را کاهش دهد از خود مقاومت نشان می‌دهند؛ به عنوان مثال در حال حاضر بخش عمده‌ای از بیماری‌های کشور مربوط به نان ناسالم است؛ راه‌حل ما به عنوان بخش‌خصوصی حمایت از صنایعی است که می‌توانند با ارائه روش‌هایی در تولید مواد اولیه به سالم‌سازی در حوزه تولید نان مبادرت کنند و در این راستا اگر دولت اعم از سازمان‌های زیرمجموعه وزارت بهداشت مانند سازمان غذا و دارو تنها درصدی از کل هزینه درمان را به این بخش و ابتدای حلقه منتقل کنند صرفه‌جویی عظیمی در هزینه‌های درمان و سلامت اتفاق خواهد افتاد. متاسفانه دولت‌های پیشین در این زمینه حمایت‌های کافی را از نظرات پیشنهادی نداشتند و انتظار ما از دولت جدید حمایت از صنایع به خصوص صنایع استارت‌آپی است.
