آمار تکان‌دهنده جانشین شهردار تهران؛
مرگ در کمین خیابان‌‌‌های پایتخت
این بحران خاموش نه‌‌‌تنها هزینه‌‌‌های انسانی و اقتصادی سنگینی به پایتخت تحمیل می‌کند، بلکه گروه‌‌‌های آسیب‌‌‌پذیری چون عابران پیاده، موتورسواران و دوچرخه‌‌‌سواران را بیش از همه در معرض خطر قرار داده است.کمبود زیرساخت‌‌‌های ایمن، ضعف در آموزش همگانی و بی‌‌‌توجهی به جزئیاتی چون لباس‌‌‌های شب‌‌‌رنگ یا تجهیزات هشداردهنده، بخشی از زنجیره‌‌‌ای است که پایان آن، به آمار مرگبار فعلی ختم می‌شود. هشدارهای مسوولان شهری تهران، زنگ خطر جدی برای بازنگری در سیاست‌‌‌های شهری و مسوولیت‌‌‌های شهروندی است. باید پذیرفت که دیگر زمان برخورد مقطعی با این بحران گذشته؛ تصادفات شهری، تهدیدی همیشگی شده‌‌‌اند.
به تازگی جانشین شهردار تهران در مدیریت بحران و پدافند غیرعامل و رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران با اشاره به آمار نگران‌‌‌کننده تلفات ناشی از تصادفات درون‌‌‌شهری گفته است: تنها در یک سال، حدود ۵۶۰ نفر در سطح شهر تهران بر اثر تصادفات جان خود را از دست می‌دهند؛ این عدد گواه آن است که پدیده تصادف، محدود به ایام نوروز یا مناسبت‌‌‌های خاص نیست و باید به‌‌‌عنوان یک تهدید دائمی برای جان شهروندان تلقی شود. بر اساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت، تصادفات علت نخست مرگ و میر در گروه سنی ۵ تا ۲۹ سال را به خود اختصاص می‌دهند. این گروه سنی، به دلیل جوانی نیروی محرکه اشتغال و اقتصاد جامعه محسوب می‌‌‌شوند. نصیری با اشاره به سه گروه اصلی از کاربران آسیب‌‌‌پذیر در ترافیک شهری گفت: عابران پیاده، موتورسواران و دوچرخه‌‌‌سواران به دلیل شرایط حرکتی و دید محدود، آسیب‌‌‌پذیرترین گروه‌‌‌ها در تصادفات هستند. دیده شدن این افراد یک اصل مهم ایمنی است. متاسفانه برخی عابران، با پوشیدن لباس‌‌‌های تیره در شب، عملا از دید راننده‌‌‌ها پنهان می‌‌‌مانند.
وی بر استفاده از تجهیزات هشداردهنده تاکید کرد و گفت: چراغ جلو و عقب، جلیقه‌‌‌های شب‌‌‌رنگ و لوازم ایمنی برای موتورسواران و دوچرخه‌‌‌سواران باید الزامی شود؛ این موارد در بسیاری از کشورها، جزو قوانین اجباری‌‌‌اند.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران شرایط رانندگی در تهران را خاص توصیف کرد و افزود: در بسیاری از مناطق شهر، بزرگراه‌‌‌ها و اتوبان‌‌‌هایی وجود دارد که تردد در آنها با سرعت بالایی صورت می‌گیرد. بر اساس استانداردها، فاصله بین دیدن مانع و توقف کامل خودرو حدود ۳ ثانیه است؛ حال تصور کنید اگر کودکی یا فردی نابینا یا ناشنوا ناگهان وارد مسیر شود، زمان کافی برای واکنش وجود نخواهد داشت.
