ناامیدکننده بود، خیلی زیاد!

عملکرد ضعیف

سپاهان در حالی که فرصت تثبیت موقعیتش در صدر جدول را داشت، در هفته بیست‌وسوم لیگ برتر با تساوی یک-یک در خانه نساجی قائم‌شهر متوقف شد. این پنجمین مساوی سپاهان در ۶ دیدار لیگی اخیر بود. مدت‌هاست که خیلی‌ها می‌گویند کیفیت فنی سپاهان برای تبدیل شدن به مدعی اول قهرمانی کافی نیست. آنها خیلی از بازی‌ها را نمی‌برند و بعضی دیگر از بردهای‌شان هم بسیار سخت به دست می‌آید. دیدار با نساجی هم خارج از این قاعده نبود و نمایش شادابی از سپاهان ندیدیم. شاید به استثنای دقایق ۴۵ تا ۷۰ که سپاهان روی دروازه میزبان فشار آورد، در بقیه اوقات بازیکنان این تیم عملکردی متوسط و دور از انتظار داشتند. 

در فاز هجومی، مصدومیت و غیبت مهدی لیموچی هم آشکارا روی عملکرد سپاهان تاثیر گذاشته و دندان‌های این تیم را کند کرده بود. عجیب آنکه سپاهان حتی از خوش‌اقبالی‌هایش هم استفاده نمی‌کند. مثلا نساجی در همین بازی لوان پولی، دروازه‌بان مطرح خودش را در اختیار نداشت یا استقلال خوزستان در حالی هفته گذشته رودرروی این تیم قرار گرفت که به دلیل مشکلات شدید مالی، با اتوبوس به اصفهان سفر کرد و حتی در آخرین دقایق مسابقه ۱۰ نفره شد، اما نه تنها آن دیدار هم به تساوی یک-یک انجامید، بلکه اگر بیفوما از فرصت استثنایی دقایق آخرش استفاده می‌کرد، زردها همان یک امتیاز را هم نمی‌گرفتند.

مصاحبه‌های شگفت‌انگیز

بدتر از نوع فوتبال این هفته‌های سپاهان اما، مصاحبه‌های عجیب و غریب اعضای این تیم است؛ از پاتریس کارترون به عنوان سرمربی تا دستیار ایرانی‌اش مهدی کریمیان و از محمد کریمی کاپیتان تیم تا امثال سیاوش یزدانی و محمد دانشگر. تمام این نفرات(بعضا برای چندمین بار در این فصل) پس از بازی با نساجی در اظهاراتی مشابه مدعی شدند: «نمی‌خواهند سپاهان قهرمان شود.» اشاره آنها هم به تصمیمات داوری در دو هفته اخیر بود و شگفت‌انگیز اینکه تقریبا تمامی سوت‌های داوران در این دو مسابقه از سوی اغلب کارشناسان تایید شده است. 

در مورد این قبیل بهانه‌جویی‌ها و فرافکنی‌ها چه باید بنویسیم که کهنه و قدیمی نباشد؟ روشن است بازیکنان و مربیانی که کلان‌ترین دستمزدها را می‌گیرند، با این حربه‌های نخ‌نما فقط در پی توجیه ناکامی‌های‌شان هستند. چنین رویکردی قطعا به فوتبال ایران کمک نخواهد کرد. شوربختانه باید گفت ما نه‌تنها در بحث‌های سخت‌افزاری، مالی و مدیریتی از همسایه‌ها عقب افتاده‌ایم که وضع فرهنگی‌مان در فوتبال هم چندان تعریفی ندارد.