به جا مانده از نبرد نساجی و پرسپولیس
به فوتبال ایمان بیاورید!
این دیدار از نظر کیفی چنگی به دل نمی‌زد، اما اتفاقاتی در آن رخ داد که بار دیگر نشان داد «فوتبال» در ذات خودش تا چه اندازه می‌تواند جذاب و غافلگیرکننده باشد. بیایید چند نکته را در مورد این دیدار با هم مرور کنیم.
پاداش اعتماد به جوانان
سال‌ها از جوان‌گرایی در پرسپولیس غفلت شد و حالا برای مصون نگه داشتن آینده این باشگاه، چاره‌ای جز حرکت به این سمت وجود ندارد. اسماعیل کارتال در ترکیب اصلی بازی با نساجی از دو بازیکن جوان استفاده کرد؛ یعقوب براجعه در پست دفاع راست و علیرضا عنایت‌زاده در پست هافبک میانی. براجعه در این دیدار نسبت به حضور کوتاهش در مسابقه با استقلال خوزستان عملکرد بهتری داشت، هرچند برای قضاوت در مورد او باید صبورتر بود. با این حال عنایت‌زاده به خوبی میخش را کوبید. این برای دومین مسابقه پیاپی بود که هافبک ۲۰ ساله سرخ‌پوشان در ترکیب اصلی به میدان می‌رفت.
عنایت‌زاده که نخستین بار ۲۰ دقیقه عملکرد نسبتا خوب برابر آلومینیوم اراک داشت، در این دو بازی هم خوب عمل کرد. او در قائم‌شهر با یک پاس خیلی خوب علی علیپور را در موقعیت گلزنی قرار داد و در نیمه دوم هم خودش تنها گل بازی را به شکلی تماشایی به ثمر رساند؛ با یک ضربه سر چکشی و زاویه‌دار به کنج دروازه. جوان‌ها باید بازی کنند، جوان‌ها باید بازی کنند، جوان‌ها باید بازی کنند. این هزار بار. تا آنها به میدان نروند، معلوم نخواهد شد استعداد و توانایی دارند یا نه. طارمی و نوراللهی و قائدی و محبی و خیلی‌های دیگر هم مهره‌های ناشناسی بودند که با یک اعتماد در تیم‌های بزرگ به ستاره تبدیل شدند. نسل این استعدادها که کاملا منقرض نشده؛ شده؟
شعبده فوتبال را دست‌کم نگیرید
گفتیم که بازی پرسپولیس و نساجی باکیفیت نبود و شاید اگر بدون گل به پایان می‌رسید کسی تعجب نمی‌کرد؛ تیم تهرانی بعد از دو ناکامی مقابل شمس‌آذر و استقلال خوزستان انگار حال و حوصله نداشت و برای تیم مازندرانی که خطر سقوط را حس می‌کند، کسب یک امتیاز از چنین دیداری هم می‌توانست ارزشمند باشد. با این حال پرسپولیس تازه بعد از گل عنایت‌زاده بود که فهمید همین پیروزی هم می‌تواند در جنگ سهمیه یا کورسوی امید برای قهرمانی(با توجه به تساوی تراکتور در بازی همزمان) به دردشان بخورد. در نتیجه این تیم جانی مضاعف گرفت و نساجی هم که چاره‌ای جز ارائه فوتبال انتحاری نداشت، از زمین و آسمان توپ روی دروازه تیم میهمان ریخت. از قضا یکی از همین توپ‌ها هم منجر به اعلام پنالتی علیه پرسپولیس شد. اینجا باز تیم کارتال ناامید شد و از آن سو نساجی اطمینان یافت یک امتیاز در جیبش است، چرا که بهترین پنالتی‌زن لیگ یعنی کوین یامگا پشت توپ ایستاده بود.
حتی بلندگوی روی سکوها و گزارشگر تلویزیونی مسابقه هم ابایی نداشتند از اینکه گل شدن توپ را قطعی بدانند، با این حال توپ به تیر خورد و برگشت. به همین سادگی پرسپولیس دوباره به کسب سهمیه و چه بسا حتی قهرمانی امیدوار شد و نساجی هم بیش از پیش خطر سقوط را حس کرد. بله؛ این فوتبال است، در هر دقیقه‌اش ده جور اتفاق می‌تواند رخ بدهد. زیان‌کار آن کسانی هستند که از قبل کار را تمام شده می‌پندارند، مثل همین پرسپولیس که بعد از باخت به شمس‌آذر، بدون انگیزه کافی رودرروی استقلال خوزستان قرار گرفت و آنجا هم مساوی کرد. با گرفتن همان دو امتیاز، امروز پرسپولیس خیلی جدی‌تر می‌توانست تراکتور را تهدید کند.
هم‌اکنون تیم تبریزی با ۵۵ امتیاز از ۲۵ بازی در صدر جدول ایستاده و سپاهان و پرسپولیس با ۵۳ و ۵۱ امتیاز از ۲۶ بازی این تیم را تعقیب می‌کنند. نبرد هفته آینده پرسپولیس و سپاهان هم بسیار تعیین کننده‌است.
