دکه مطبوعات
Newsweek
درمانی غیرمتعارف برای اوتیسم؟
این احتمال مطرح شده است که شاید بتوان کودکان اوتیسمی را با ماریجوانا درمان کرد. اوتیسم یا درخودماندگی جزو بیماریهایی است که هزینه زمانی را به اولیای آن کودک تحمیل میکند. یکی از والدینی که کودک اوتیسمی دارد میگوید: تا حدود یک سالگی همه چیز طبیعی و خوب به نظر میرسید تا اینکه کمکم، بیتوجهی به محیط اطراف، دوری کردن از اطرافیان، سکوت دائمی، توجه نکردن به عواطف و احساسات دیگران به خودش، سرگرم نشدن با وسایلی که برای همسالانش جذاب بود، تمرکز طولانی مدت روی اشیایی مانند چرخ ماشین اسباب بازیاش، برای من و پدرش نگران کننده و باعث شده بود بیشتر به جزئیات رفتارهایش توجه کنیم.
او حتی نمیتوانست ما را صدا کند و هیچ چیزی را از ما درخواست نمیکرد. همه این شواهد، این حس را به ما میداد که پسر کوچولوی ما با بقیه هم سن و سالانش متفاوت است. تا اینکه یکی از اقوام به من توصیه کرد که گوشهگیری و سکوت کودکم را جدی بگیرم. با مراجعه به روانشناس کودک برای فرزندم تشخیص بیماری اوتیسم داده شد. اوتیسم یا درخودماندگی یکی از بیماریهای اختلال رشدی است که در دوران کودکی قبل از سه سالگی بروز میکند. این بیماری با تاثیر روی مغز افراد مبتلا، باعث میشود این کودکان در سه حوزه تعاملات اجتماعی، ارتباط با دیگران و نداشتن ابزارهای لازم برای تعاملات از جمله تماس چشمی مشکل داشته باشند.
این البته یک شکل از اوتیسم است. اوتیسم حالات متفاوتی دارد. مجله نیوزویک مینویسد: در شهر کوچک به نام نهریه، در سرزمینهای اشغالی و نزدیک لبنان، کودکی به نان بنیامین زندگی میکند که اول صبح سر خود را مدام به دیوار مقابلش میکوبد. او تند تند دور خود میچرخد و هر آن صدای جیغ خود را بلندتر میکند. در حالی که مادرش سعی میکند او را آرام کند و سفت او را در آغوش خود گرفته، او شلوار خود را پایین میکشد و روی زمین مدفوع میکند. زمانی که آنها خانه را ترک میکنند او سعی میکند دست خود را از دست مادر رها کند و به سمت ترافیک میدود. مادرش زمانی که با او به سوپرمارکت میرود او در بین راه همهچیز را از قفسهها بیرون میکشد و پخش زمین میکند. ماه اکتبر سال ۲۰۱۶ بود. آن روز مثل باقی روزها بود.
شارون بهعنوان یک مادر مجرد که از آمریکا به سرزمینهای اشغالی آمده است، از دست فرزند خود به شدت خسته و ناامید شده است. بنیامین از داروی ریتالین استفاده میکند، همان دارویی که برای بینظمی رفتاری بیشفعالی استفاده میشود، در حالی که بیماری این کودک ربطی به آن ندارد. او همچنین داروهای دیگری همچون ضدهیجان، ضدافسردگی و ضدروانپریشی استفاده میکند. هیچ کدام از این داروها نهتنها افاقه نمیکند، بلکه فعالیتها و اختلالات رفتاری او را بیشتر میکند. اما همه چیز زمانی آغاز شد که بنیامین از ماریجوانا استفاده کرد. حالا مادر و پسر در آپارتمان کوچک خود راحت و منظم زندگی میکنند. ادعا میشود که شاید این دارو بتواند بعد از مدتهای طولانی راه موثری برای درمان باشد: درمان کودکانی که با اوتیسم شدید دست و پنجه نرم میکنند.
یک درصد از کودکان جهان به این نوع از اوتیسم که به «ASD» یا (Autism spectrum disorder) معروف بوده دچار هستند و عمده این نوع کودکان به شکل عجیبی در کشورهای پیشرفته دیده میشوند. در این راستا در برخی کشورها این شیوه درمانی تا حدی مورد توجه قرار گرفته اما برخی کشورها هنوز به این شیوه درمانی نگاهی تردیدآمیز دارند؛ چراکه مصرف ماری-جوانا خود دارای خطرات دیگری است که مصرف دراز مدت آن میتواند به شدت سلامتی افراد را به خطر بیندازد. با این حال رشد این نوع از اوتیسم در کشورهای پیشرفته دنیا سوالات فراوانی مطرح کرده است. در ایالات متحده، مرکز کنترل بیماریها تخمین میزند که از هر ۶۸ کودک یک تن از آنها به «ASD» دچار است. این بیماری به شدت موجب اختلافات رفتاری میشود و کودک توان برقراری ارتباط با دیگران را از دست میدهد.
کودکان با اوتیسم خفیف در برقراری ارتباط دوستانه با هم سن و سالان خود بیمیل هستند و زمانی که لمس میشوند یا کسی مستقیما به چشمان آنها نگاه میکند احساس بیقراری میکنند. این افراد در زندگی خود چالشهایی دارند اما میتوانند هر طور که شده، در جامعه گلیم خود را از آب بیرون بکشند. اما در مواردی که شدت اختلالات بیشتر است، مانند مورد بنیامین، علائم آن بیشتر مشخص و اغلب خشونتآمیز هستند. کودکان برخی رفتارها را مدام تکرار میکنند و برخی از آنها به شدت خطرناک هستند، مانند تکان داد متواتر سر. این کودکان به نور و صدا نیز حساس هستند و با تپش قلب دست و پنجه نرم میکنند. آنها نمیتوانند بخوابندو از خشم لبریز هستند. برخی از این بچهها حتی نمیتوانند یاد بگیرند که صحبت کنند یا اینکه برخی از آنها در سنین نوجوانی تنها چند کلمه برای ادا کردن فرا گرفتهاند.
برای کودکان اوتیسمی در رده «ASD» هیچ راه درمانی وجود ندارد و بیشتر داروهایی که برای آنها تجویز میشود برای بیماری افسردگی، اضطراب و نگرانی است. داروهایی که برای بنیامین نیز تجویز میشود جزو همین داروها است که موجب بیخوابی و تنش بیشتر رفتاری شده و به اضافه وزنش انجامیده است. برای بسیاری از کودکان با اوتیسم شدید این داروها فقط برای چند ساعت مفید واقع میشود و پس از آن دیگر دارو افاقه نمیکند و حتی نسبت به قبل از مصرف دارو بیشتر از قبل دچار بیش فعالی میشوند. دانشمندان اما در سال ۲۰۱۶، ماریجوانا را بهعنوان یک گزینه مورد بررسی قرار دادهاند، اما هنوز مشخص نیست که اثرات جانبی آن چیست و قرار است بیشتر روی این موضوع کار کنند.
The Week
نقش اسلحه در آمریکا
هزینه تحصیلات در آمریکا بالا رفته است البته نه هزینه مالی، بلکه هزینه جانی. دانشآموزان آمریکایی برای چندمینبار است که در سالهای اخیر توسط یکی از خودشان به خاک و خون کشیده میشوند. مجله ویک نیز در این هفته به سراغ سوژه کشتار دستهجمعی دانشآموزان و معلمان مدرسهای در پارکلند در فلوریدا رفته است. این بدترین کشتار دستهجمعی پس از سال ۲۰۱۲ در سندی هوک است که افزون بر ۲۰ نفر کشته شدند. اینبار اما فاجعه در پارکلند در فلوریدا رخ داد. در پی ورود یکی از دانشآموزان سابق این مدرسه، ۱۷ نفر کشته شدند. ۱۳ تن از کشتهها دانشآموز و ۴ تن دیگر نیز جزو معلمان این مدرسه بهحساب میآمدند. این فاجعه اما موجب شده است که راه برای اصلاح قوانین اسلحه در آمریکا باز شود.
حادثه از چه قرار بود؟
مقامات محلی درباره مهاجم گفتند: مهاجم فردی ۱۹ ساله به نام نیکلاس کروز بوده و تایید شده است که مهاجم زمانی دانشآموز همین دبیرستان بوده و به دلایل انضباطی اخراج شده بود. گفته میشود با بررسی شبکههای اجتماعی و وبسایتهایی که او به آنها مراجعه کرده وی طرفدار دونالد ترامپ و یک نژادپرست بوده است. به گفته کلانتر ازرئیل مهاجم حداقل یک تفنگ نیمه خودکار ای آر ۱۵ و چند خشاب گلوله به همراه داشت. گزارش شده است که مهاجم ابتدا از صحنه فرار کرده و بعدا در شهر کورال اسپرینگز در همسایگی پارکلند دستگیر شد که حدود یک ساعت بعد از ترک مدرسه بود. با وجود بازداشت تیرانداز، پلیس تا ساعتی بعد مشغول جستوجوی اتاق به اتاق دبیرستان استونمن داگلاس بود تا یقین یابد که محوطه این مجموعه بزرگ امن است.
با این حال داگلاس ۱۷ نفر از دانشآموزان و معلمان این مدرسه را کشت و برخی دیگر نیز زخمی شده بودند. در تصاویر هوایی هم ماموران امداد مشاهده میشدند که مشغول مداوای فوری مجروحان و انتقال آنها به آمبولانسها بودند. دانشآموزانی که از دبیرستان خارج شدند گفتند ابتدا صدای آژیر آتشنشانی شنیده شد، سپس در یکی از ساختمانها که ویژه دانشآموزان دوره راهنمایی است تیراندازی شروع شد و در همان ابتدای تیراندازی یکی از معلمان سریعا از پای درآمد. این فرضیه مطرح شده است که مهاجم عمدا آژیر را به صدا درآورد تا دانش آموزان را بیرون بکشد. یک معلم برای شبکه های محلی تعریف کرده است که با ۱۹ دانش آموز برای ۴۰ دقیقه در یک کمد پنهان شدند. او توضیح داد که شش هفته پیش در مدرسه تمرینی برای آمادگی در زمینه چنین وضعیتی برگزار شده بود.
کارزار دانشآموزان علیه دولت ترامپ
حادثه پارکلند اما موجب شده است تا اینبار کارزاری شدیدتر از قبل علیه قانون کنترل اسلحه در آمریکا به راه بیفتد. اینبار اما دانشآموزان پیشقراولان این جنبش هستند. دانشآموزان در برخی شهرها با برگزاری راهپیماییهای اعتراضی خواستار اصلاح قانون اسلحه شدهاند. دانشآموزان این مدرسه نیز به سراغ قانونگذاران رفتند تا از آنها بخواهند که برای اصلاح قانون کنترل اسلحه تلاش خود را آغاز کنند. حمل سلاحهای نیمهخودکار در آمریکا آزاد است، درحالیکه این سلاحها جنگی است و برای مناطق شهری نباید استفاده شود. به همین منظور دانشآموزان جنبشی به راه انداختهاند که به «دوباره هرگز» معروف شده است. یکی از دانشآموزان مدرسه پارکلند که به واشنگتن آمده تا در راهپیمایی ضداسلحه حضور پیدا کند میگوید: «این فقط یک کشتار دستهجمعی دیگر نیست. ما نباید اجازه دهیم که این موضوع تکرار شود. ما باید این حادثه را تبدیل به نقطه شروع کنیم.»
البته این اعتراضها تا حدی موثر واقع شد. زیرا ترامپ پس از مشاهده اعتراضکنندگان دست به کار شد. رئیسجمهوری آمریکا از سنای این کشور خواسته است تا پیرامون لایحه قانونی در این مورد اقدامات لازم را به عمل آورد. البته اتحادیه فروشندگان سلاح که در جریان مبارزات انتخاباتی، از ترامپ نامزد جمهوریخواهان حمایت کردند؛ اکنون به دقت تصمیمات رئیسجمهوری را زیر نظر دارند، از این رو دونالد ترامپ در این مورد بسیار محتاطانه گام برمیدارد. ترامپ اما گفته است که تفاهمنامهای امضا کرده است که براساس آن تمام دستگاههایی که باعث میشوند یک اسلحه قانونی به یک اسلحه خودکار مرگبار تبدیل شوند را محدود خواهد کرد. این تغییر البته باید در کنگره آمریکا نیز به تصویب برسد. این تصمیم ترامپ احتمالا با مخالفت شدید لابیهای اسلحه در آمریکا از جمله انجمن ملی اسلحه مواجه خواهد شد و ترامپ را در برابر آنها قرار خواهد داد.
ویک به نقل از نیویورکتایمز ادامه میدهد: مردم به نقطهای رسیدهاند که دیگر میگویند بس است. مردم به این نتیجه رسیدهاند که دیگر وقتش فرا رسیده است. آنها مشاهده میکنند که مردم چقدر راحت به اسلحه دسترسی دارند. اگر دانشآموزان بتوانند همچنان به این خواسته بحق اصرار بورزند، این امر موجب میشود که بزرگترهایشان مجبور شوند دست بهکار شوند و اصلاحاتی را که طرفداران ضداسلحه در آمریکا مدنظرشان است محقق شود. همچنین مجله ویک به نقل از مجله نشنال ریویو این موضوع را اینگونه ادامه میدهد: فروش اسلحههای نیمه خود کار مانند ایآر ۱۵ را که میتواند بخشی از این اصلاحات باشد، کاری بیهوده است. این مجله نزدیک به محافظهکاران آمریکایی میگوید ممنوعیت فروش اسلحههای نیمهخودکار از این جهت بیهوده محسوب میشود، چراکه قاتلان میتوانند دست به تولید بمب بزنند. اصلاحاتی مانند بررسی سوابق نیز بیفایده است، زیرا افرادی مانند کروز که هیچ سابقه جنایی ندارند در عمل اصلاح قانون را بیفایده میکند. درحالیکه دیگران انتظار دارند تا محدودیتهای بیشتری درخصوص واگذاری و فروش اسلحه به افراد اعمال شود، مانند بررسی سوابق افراد و بررسی زمینههای روانی خریداران اسلحه. موضوع کشتار دستهجمعی مدرسه پارکلند موجب شده است تا دوباره موافقان و مخالفان قانون اسلحه روبهروی هم قرار گیرند.
ارسال نظر