توسعه منهای رسانه ممکن نیست

مسعود خوانساری مرور کارنامه اقتصادی کشورهای توسعه یافته‌ای مانند سنگاپور، مالزی، کره‌جنوبی، ترکیه و... نشان می‌دهد که در تمام این کشورها علاوه بر فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم، فضای عمومی جامعه نیز برای پذیرش توسعه اقتصادی تربیت و آماده شده ‌بود و همزمان با حضور گسترده و فراگیر رسانه‌ها در عرصه عمومی، امکان بروز خطا و شکل‌گیری فسادهای سیستمی به حداقل رسید. این اتفاق در کشورهایی با نظام سیاسی نه چندان باز، بازهم در نهایت رخ داد به‌ طوری که ترکیه با وجود سختگیری‌های سیاسی، بالاخره زیربار رفت که به رسانه‌ها برای پرداختن به مسائل اجتماعی و اقتصادی آزادی عمل و اعتماد به نفس بدهد. نتیجه اینکه پس از مدتی رسانه‌ها به دیده‌بان جامعه تبدیل شدند.

رسانه‌ها با نقد و بررسی‌های کارشناسی عملا در مقابل گلوگاه‌های رانت‌جویی می‌ایستند و با مقبولیت اجتماعی که در اختیار دارند، سیاست‌گذار را وادار به اصلاح مسیرهای فسادانگیز می‌کنند. متاسفانه در ایران بسیاری از موضوعات حساس، به سرعت سیاسی می‌شوند و پس از آن هم به سطح نازل منازعات جناحی تقلیل پیدا می‌کنند و در نتیجه امکان حضور قدرتمند رسانه‌ها در عرصه‌ عمومی از بین می‌رود. البته با این وجود طی سال‌های گذشته رسانه‌های حرفه‌ای سعی کرده‌اند با برنامه‌ریزی دقیق و حضوری کارشناسی، به رکن مهمی در مسیر مبارزه با فساد و از آن مهم‌تر بستری برای ابراز نظر کارشناسی تبدیل شوند. البته که رعایت اعتدال، خودداری از اتهام‌زنی و اصالت‌بخشی به نظر کارشناسی از جمله مولفه‌هایی است که باید بیشتر به آن توجه شود.

خوشبختانه طی بیش از یک دهه گذشته، روزنامه «دنیای‌اقتصاد» با حضوری منطقی،‌معتدل و کارشناسی در عرصه اقتصاد به نوعی به تریبون مستحکم و قابل اعتماد بخش‌خصوصی تبدیل شده‌است. «دنیای‌اقتصاد» ضمن اینکه از گفتمان مشخصی در اقتصاد پیروی می‌کند، مطلق نگر نیست و نگاهی واقع‌بینانه به مسائل دارد. انتشار کتاب‌های اقتصادی، حضور همزمان در فضای مجازی و به‌خصوص تولیدات جدید این مجموعه در قالب برنامه‌های تصویری هم نشان داده که «دنیای‌اقتصاد» از قافله تغییرات فراخور امروز عقب نیفتاده‌است. امیدوارم طی سال‌های آینده نیز حضور «دنیای‌اقتصاد» همچنان در اقتصاد ایران قوی، کارآمد و پیش‌برنده باشد و البته نگاه معتدل و منطقی حاکم بر رفتارهای روزنامه حفظ و تقویت شود.