حسین اکبری افزود: این رویکرد می‌تواند فرونشستِ زمین در اصفهان را تشدید کند، چون مثل روز روشن است که آب را برای کشاورزی، صنعت و شرب رهاسازی می‌کنند هرچند گرچه آب بستر زاینده رود را طی می‌کند، اما این رهاسازی برای کاربری‌های دیگر است نه برای جریانِ زاینده رود.

اکبری تصریح کرد: درست است که در زمانِ جریان آب در بستر زاینده‌رود، اتفاقات مثبتی هم برای خودِ زاینده رود رخ می‌دهد اما این به معنای پایداری جراین زاینده رود نیست.

وی ادامه داد: پایداری جریان زاینده رود این است که یک حداقل آبِ مشخصی به صورت مداوم و پایدار در طول سال از سراب تا پایاب رهاسازی شود.

وی اظهار‌کرد: اینکه آب را برای کاربری‌های دیگر رها سازی کنند ولی به اسم محیط‌ زیست تمام شود و حتی در مکاتبات هم این موضوع را به ما اعلام کنند، اتفاقِ خوبی نیست و بیشتر کم لطفی در حقِ زاینده رود است.

وی یادآور شد: وزارت نیرو در آخرین گفته هایش مطرح کرده که از اسفند ۱۴۰۱ تا شهریور ۱۴۰۲ میزانِ ۶۳ میلیون مترمکعب آب برای حقابه زیست محیطی زاینده‌رود رهاسازی کرده است، اما ما می‌پرسیم که این ۶۳ میلون مترمکعب کجاست و در کجا به ما تحویل داده شده است، چرا که ما به طور دائم و منظم وضعیت زاینده‌رود را پایش می‌کنیم.

وی گفت: اگر از این میزانِ ۶۳ میلیون مترمکعب آب، دو سوم را برای تالاب و یک سوم را برای رودخانه‌ بگذاریم، می‌بایست ۴۰ میلیون مترمکعب آن به تالاب گاوخونی می رسید ، اما یک قطره آب هم به تالاب نرسیده است، برای اینکه این ادعا مقبولیت فنی و اجتماعی داشته باشد باید قبل از رهاسازی آب برای زاینده رود، این موضوع که چه حجم از آب و در کدام بازه زمانی و مکانی قرار است تحویل داده شود، به طور کتبی اعلام شود.

اکبری تاکید کرد: تاکنون اما چنین اعلامی و چنین رهاسازی آبی به سوی زاینده رود و خاصِ این رودخانه در بازه زمانی اسفند ۱۴۰۱ تا شهریور ۱۴۰۲ نداشته ایم.

 

اخبار مرتبط