ریالیها در صدر بازدهی

در این میان، گروه پیمانکاری صنعتی با تنها یکنماد و بازدهی ۱۴.۴۵درصدی در صدر قرار گرفت. بانکها با نسبتهای ارزشگذاری پایین و اخبار مربوط به FATF مورد توجه بازار قرار گرفتند.
در سمت دیگر، صنعت زغالسنگ، سیمان و کانیهای غیرفلزی عملکرد ضعیفی داشتند. بهطور کلی بازار در فضایی انتظاری قرار دارد و گرایش آن به سمت صنایع بنیادیتر است. هرچند ریسکهای سیاسی همچنان مانع پایداری ورود سرمایههای جدید به نظر میرسد، اما نمیتوان از تعبیر روزهای خوب بورس برای هفته گذشته استفاده نکرد. در هفته چهارم فروردینماه، بازار سرمایه ایران در فضایی نسبتا آرام و کمنوسان به کار خود ادامه داد و شاخص کل بورس در محدوده ۲میلیون و ۹۶۶هزار واحدی تثبیت شد. شاخص مذکور که تا ۲میلیون و ۹۷۱هزار واحدی پیش رفته بود، کمی اصلاح شد، اما تابلو به رنگ سبز بسته شد. این روند در حالی شکل گرفت که با وجود تداوم ابهامات سیاسی و اقتصادی، بخش قابلتوجهی از فعالان بازار ترجیح دادند در موقعیتهای خرید یا فروش سنگین در بازار سهام قرار نگیرند و در انتظار روشنتر شدن چشمانداز اقتصاد کلان و آینده سیاسی پیشرو بمانند.
همین عوامل باعث شد که عملکرد صنایع بهصورت نسبی خوب باشد. بررسی عملکرد هفتگی صنایع نشان میدهد که ۹۴درصد صنایع معادل ۴۷صنعت، توانستند بازدهی مثبتی را به ثبت برسانند و در مقابل، تنها دو صنعت از کل بازار در محدوده منفی بسته شدند؛ موضوعی که نشان میدهد بازار در این هفته بیشتر شاهد فضای مناسب و مساعد بوده و نسبت به آینده خوشبینی نسبی به وجود آمده است. در این میان پنجصنعت بازدهی بیش از ۱۰درصد را به ثبت رساندند که نشانهای محکم از اقبال به بازار صنایع در هفته گذشته است.
پیمانکاری، با اختلاف در صدر
گروه پیمانکاری صنعتی با وجود آنکه تنها یک نماد دارد، بالاترین بازدهی هفتگی بازار را به ثبت رساند. نسبت P/E در سطح کمسابقه ۱۰۷.۴۷واحدی قرار دارد که نشاندهنده سودآوری پایین فعلی یا انتظارات بالای آتی است. نسبت P/D این صنعت ۱۱۱۷واحد است. نسبت بسیار بالای این شاخص در صنعت پیمانکاری صنعتی (عدد ۱۱۱۷) نشان میدهد که این گروه یا سود نقدی بسیار ناچیزی میان سهامداران توزیع کرده یا اساسا سودی پرداخت نکرده است. چنین عددی معمولا بیانگر سیاستهای محافظهکارانه در تقسیم سود، سودسازی ناپایدار یا خوشبینی شدید بازار به رشد آتی سهم بدون پشتوانه سود نقدی فعلی است و برای سرمایهگذاران علاقهمند به دریافت سود نقدی، گزینهای جذاب محسوب نمیشود.
هرچند در این میان میتوان به نوع فعالیت این صنعت نیز اشاره کرد. از دیگر سو بررسیها نشان میدهد ارزش بازار این صنعت حدود ۸۳۸ میلیارد تومان است. در رتبه دوم گروه حفاری قرار دارد که با یک نماد و ارزش بازار بیش از ۱۰هزار میلیارد تومان، این صنعت یکی از گزینههای پربازده هفته بود و بازدهی هفتگی آن بیش از ۱۲درصد محاسبه شده است و نسبت P/E آن در سطح پایین ۲.۸۸واحد قرار دارد. همچنین نسبت P/D معادل ۲۴.۹۶واحد، P/B حدود ۱.۳۸واحد و P/S برابر ۱.۹۴واحد است که نشاندهنده ارزشگذاری مناسب بازار است.
گروه بانکها و موسسات اعتباری با ۱۳نماد فعال و ارزش بازار ۷۹۸هزار میلیارد تومان، سومین گروه پربازده هفته با ثبت بازدهی ۱۲.۲۵درصدی بود. نسبت P/E پایین ۲.۹۶واحد و P/B برابر با ۱.۰۷واحد این صنعت را برای سرمایهگذاران ارزشی جذاب کرده است. نسبت P/D معادل ۳۴.۶۳واحد و P/S برابر ۱.۴۹واحد گزارش شده است. این گروه علاوه بر عملکرد مناسب در آخرین آمارهای منتشرشده مربوط به زمستان سال گذشته، با انتشار اخباری مبنی بر بررسی لوایح FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام توانست توجه سرمایهگذاران را به خود جلب کند. صنعت زغالسنگ با پنجنماد «کطبس»، «کشرق»، «کزغال»، «کپرور» و «کربن» در تابلوی معاملاتی و ارزش بازار حدود ۱۱ هزار میلیارد تومان، ضعیفترین عملکرد را در هفته داشت. نسبت P/E این صنعت برابر با ۲۲.۸۹واحد و P/S آن، ۱.۹۳واحد بوده است.
گروه سیمان، آهک و گچ با ۳۵نماد فعال در تابلوی معاملاتی و ارزش بازار ۲۲۷هزارمیلیارد تومان رتبه ۴۹ را در عملکرد صنایع به خود اختصاص داد. به عقیده کارشناسان، این گروه هنوز موفق به جلب نظر سرمایهگذاران نشده است و در هفته گذشته هم نتوانست عملکرد مساعدی را به ثبت برساند.
صنعت کانیهای غیرفلزی نیز با ۱۲نماد، بازدهی منفی اندکی داشت (حدود ۰.۰۸ درصد). این صنعت به دلیل ماهیت صادراتمحور، بهشدت به تحولات سیاسی و ارزی وابسته است و کارشناسان معتقدند در صورت تغییر روند سیاسی، این صنعت قابلیت رشد دارد.
صنایع در ادامه راه
در مجموع میتوان گفت بازار سرمایه در هفته پایانی فروردینماه درگیر فضای انتظاری بود و در نبود سیگنالهای قوی اقتصادی، به صنایع بنیادیتر و ارزندهتری مانند بانکها و پیمانکاریها تمایل نشان داد. با وجود ورود بیش از ۵همت پول حقیقی به بازار در هفته گذشته، همچنان ریسکهای سیاسی و عدمقطعیت در سیاستگذاری اقتصادی میتواند پایداری ورود سرمایههای جدید را با خطر مواجه کند؛ بهویژه اینکه دور دوم مذاکرات و نتایج احتمالی آن نقش مهمی در عمکلرد بازار سهام در روزهای آینده ایفا خواهد کرد.