اخبار کسب و کار

مرور شرایط تولید صنعتی در کشور نشان می‌دهد تغییرات جدی در دسترسی صنایع به انرژی، شکل و شمایل بخش صنعت در ایران را تغییر می‌دهد. بررسی «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد ناترازی که اخیرا به یک روند اصلی در اقتصاد ایران تبدیل شده، احتمالا تغییر در شکل و شمایل تولید در ایران را سبب شود. واژه «ناترازی انرژی» در ایران به وضعیتی اشاره دارد که در آن میزان «تولید» و «مصرف» انرژی در کشور با یکدیگر متوازن نیستند. به عبارت دیگر، ناترازی انرژی زمانی رخ می‌دهد که میزان تولید انرژی (خصوصا در بخش‌‌های برق، گاز، نفت و انرژی‌‌های تجدیدپذیر) از تقاضا و مصرف واقعی در کشور کمتر یا بیشتر باشد. در ایران، ناترازی انرژی معمولا به دو شکل دیده می‌شود:

واحدهای عملیاتی پتروشیمی و پالایشگاه‌‌‌ها به صورت مستمر با یکدیگر تبادل خوراک و یوتیلیتی دارند و هدف نهایی از این تعامل افزایش سودآوری کل زنجیره است و نه صرفا یک بخش مجزا. این تعاملات نه تنها به بهینه‌سازی مصرف منابع کمک می‌کنند، بلکه می‌‌‌تواند منجر به برنامه‌ریزی بهتر تولید، کاهش هزینه‌‌‌ها و افزایش کیفیت محصولات نهایی نیز شود.

سه فاکتور «خوراک»، «حجم سرمایه‌گذاری» و «فناوری» از عوامل مهم موثر بر تغییر سرمایه‌گذاری در هنگام ناترازی انرژی است. ناترازی انرژی باعث تغییر سرمایه‌گذاری صنعتی به‌خصوص در حوزه «پتروشیمی» خواهد شد. به دلیل اینکه هنگام سرمایه‌گذاری در یک صنعت، چند فاکتور مهم خواهد بود. یک فاکتور آن فاکتور «خوراک» است و وقتی در یک واحد صنعتی می‌‌‌خواهیم سرمایه‌گذاری کنیم یک سوال مهم این است که این پتروشیمی اگر می‌‌‌خواهد ۲۰ سال فعالیت کند آیا خوراک آن در طی این برهه پایدار است؟ دو حالت در این وضعیت برای تامین خوراک پتروشیمی متصور است: ۱-بسیاری از کشورها و پتروشیمی‌‌‌هایشان خوراک‌‌‌ مصرفی خود را وارد می‌کنند. مثلا نفت خام وارد می‌کنند، به پالایشگاه می‌رود و تبدیل به نفتا می‌شود و پس از آن به پتروشیمی می‌رود و خوراک پتروشیمی می‌شود. یا ۲-پالایشگاه «پروپان» تولید می‌کند و آن پروپان، خوراک پتروشیمی می‌شود.