اخبار یادداشت

زمینی را تصور کنید که در آن انسان‌‌‌ها در حباب‌‌‌هایی زندگی می‌کنند که از هوا پر شده و آنها را از شر شرایط بیرون این شهرها در امان نگه‌‌‌ می‌دارد. بیرون این شهرها هوا وجود ندارد. گازهای سمی در جو داغ فضای بیرونی مدام واکنش نشان می‌دهند و تشعشعات هسته‌‌‌ای و اشعه‌‌‌های خورشیدی، هر موجود زنده‌‌‌ای را از بین می‌‌‌برند. تردد بین این‌‌‌ شهرهای شیشه‌‌‌ای تنها از راه لوله‌‌‌هایی ایزوله انجام می‌شود و ارتباط با دنیای بیرون این شهرها، که در آن هزاران روبات با امکانات اقتصادی بسیار، بر میلیاردها نفر، برده، درون این شهرهای غیر‌صنعتی حکومت می‌کنند، به طور کلی غیرممکن است. درست است که این توضیحات شبیه قصه‌‌‌گویی‌‌‌های ابتدای فیلم‌‌‌های آخرالزمانی به نظر می‌‌‌رسند؛ اما این وضعیت، محصول زندگی انسان‌‌‌ها در این جهان است و هیچ‌گاه خودکرده را تدبیر نیست.