اخبار غذایی و کشاورزی

ایران در سیکل شکنندگی امنیت غذا گرفتار خواهد شد اگر سیاست‌‌‌های بهینه و مناسبی را برای واردات و تولید غذا در پیش نگیرد. بر اساس تعاریف جهانی تحقق امنیت غذایی مستلزم افزایش قابلیت کشور در تولید داخلی یا واردات مواد غذایی است. به این معنا که علاوه بر تقویت تولید غذا در داخل، تعاملات بین‌المللی نیز به امنیت غذایی کشور کمک کند. ازآنجا که غذا یکی از مولفه‌‌‌های امنیت ملی است؛ ایران نیازمند داشتن طرحی دقیق از نقاط قوت و ضعف خود در حوزه غذاست تا تنش‌‌‌های امنیتی و منطقه‌‌‌ای، تحولات ژئوپلیتیک و مسائلی نظیر تحریم زمینه‌‌‌ساز بحران امنیت غذا در کشور نشود. از آنجا که کشور شرکای اندکی در بخش تجارت و داد و ستد غذا دارد، موارد بالا می‌تواند به آسیب‌‌‌پذیری کشور در این زمینه منتج شود. کارشناسان در راستای بازطراحی سیاست‌های کشاورزی تاکید دارند اقتصاد غذا در ایران باید به سمتی حرکت کند که تمرکز بر تولید با ارزش‌‌‌افزوده بالا در بخش کشاورزی، مدیریت پایدار منابع آبی و خاکی، افزایش میزان سرمایه‌گذاری و تدوین الگوی کشت متناسب با شرایط منطقه‌‌‌ای محور بخش کشاورزی شود.

کشاورزی قراردادی به عنوان یک الگوی نوین، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، به سرعت در حال گسترش است و به عنوان راهکاری موثر برای بهبود کارآیی زنجیره تامین و افزایش بهره‌‌‌وری شناخته می‌شود.