غول خطرناک پاساژ علاءالدین

 اما گاهی اوقات، برخی اماکن به دلیل عدم رعایت اصول ایمنی و بالا بودن ریسک‌‌های موجود، از پوشش‌‌های بیمه‌‌ای محروم می‌شوند. یکی از این موارد، پاساژ علاءالدین است که به دلیل مشکلات ایمنی و نواقص موجود، بیمه ایران از پذیرش ریسک آن خودداری کرده است. «دنیای اقتصاد» با علی جباری، رئیس هیات‌مدیره و مدیرعامل شرکت سهامی بیمه ایران، در این خصوص به گفت‌وگو پرداخت تا دلایل و راهکارهای این تصمیم را بررسی کند.

چرا بیمه ایران ریسک پاساژ علاءالدین را نپذیرفت؟

شرکت سهامی بیمه ایران در مواجهه با بیمه‌‌پذیری مراکز تجاری پرریسک، رویکردی مبتنی بر ارزیابی دقیق ریسک و ارائه پوشش‌‌های متناسب اتخاذ کرده است. مراکز تجاری مانند پاساژها به‌‌دلیل تراکم بالا، فعالیت‌‌های متنوع و احتمال وقوع حوادثی نظیر آتش‌‌سوزی، در زمره مکان‌‌های پرریسک قرار می‌گیرند.

بیمه ایران برای این مراکز، بیمه‌‌نامه‌های آتش‌‌سوزی با پوشش‌‌های اصلی شامل خسارات ناشی از آتش‌‌سوزی، انفجار و صاعقه ارائه می‌دهد. علاوه بر این، امکان افزودن پوشش‌‌های اضافی بر اساس نیازهای خاص هر مرکز وجود دارد. این بیمه‌‌نامه‌ها در گروه بیمه‌های آتش‌‌سوزی غیرصنعتی و تجاری طبقه‌‌بندی می‌شوند.

در راستای مدیریت بهتر ریسک، بیمه ایران از ابزارهای نوین فناوری اطلاعات بهره می‌‌برد و با استفاده از سیستم‌‌های یکپارچه، فرآیند ارزیابی و صدور بیمه‌‌نامه‌ها را بهبود بخشیده است. این اقدامات به کاهش فساد و افزایش کارآیی در فرآیندهای بیمه‌‌ای کمک می‌‌کند.

اما درباره پاساژ علاءالدین به دلیل ناایمن بودن پاساژ از ارائه خدمات بیمه‌‌ای به این مجموعه خودداری کرده و در نامه‌‌ای به شعب این شرکت اعلام کرده است؛ مطابق اعلام سازمان آتش‌‌نشانی تهران، پاساژ علاءالدین جزو ساختمان‌های ناایمن محسوب می‌شود. به همین دلیل، بیمه ایران نه‌‌تنها از صدور بیمه‌‌نامه‌های جدید برای این پاساژ خودداری می‌‌کند، بلکه خواستار فسخ بیمه‌‌نامه‌های آتش‌‌سوزی جاری نیز هست

این تصمیم در راستای سیاست‌های مدیریت ریسک و رعایت اصول ایمنی در ارائه خدمات بیمه‌‌ای اتخاذ شده است و تاکید دارد تا زمان رفع نواقص ایمنی و تایید سازمان‌های ذی‌‌ربط، ارائه خدمات بیمه‌‌ای به این مجموعه امکان‌‌پذیر نخواهد بود.

چه عواملی یک مکان تجاری را غیرقابل بیمه می‌‌کند؟

جباری در این باره گفت که طبقه‌‌بندی یک مکان تجاری به عنوان غیرقابل بیمه شدن معمولا بر اساس ارزیابی ریسک و شاخص‌‌های ایمنی صورت می‌گیرد. مهم‌ترین معیارهای پاساژ علاء‌الدین که بر اساس آنها چنین تصمیمی درباره پاساژ گرفته شده است؛ شرایط خاص پاساژ علاء‌الدین همچون سیم‌کشی‌های غیر‌استاندارد، تراکم بالای کالا، عدم رعایت مسائل ایمنی، نداشتن امکانات و تجهیزات ایمنی و شلوغی فوق‌العاده پاساژ است که اطفای حریق را در زمان بحران‌ها دچار مشکل می‌کند. ساخت طبقات غیرمجاز نیز یکی دیگر از شرایط خاصی است که به دفعات از سمت شهرداری به آنها اعلام شده است .

در ادامه می‌توان به عدم رعایت مسائل ایمنی، تراکم کالا، نبود امکانات اطفا و اعلام حریق، استعمال دخانیات و وجود ضایعات آتش‌گیر در محل و سیم‌کشی‌های غیر استاندارد برق، استفاده از وسایل حرارتی غیرمجاز و غیر استاندارد توسط واحدهای پاساژ نیز اشاره کرد که از جمله معیارهایی هستند که باعث می‌شود این مکان تجاری به عنوان غیرقابل بیمه شدن طبقه‌بندی شود.

آیا مذاکرات بیمه‌‌ای با مدیران پاساژ علاءالدین صورت گرفته؟ نتیجه چه بود؟

او در پاسخ به این سوال تاکید کرد که در سال‌های گذشته مغازه‌های پاساژ به صورت پراکنده نزد بیمه ایران تحت پوشش بیمه‌ای بودند اما با توجه به تسری خسارت و عدم رعایت مسائل ایمنی توسط مدیریت پاساژ و مالکان برخی مغازه‌ها ارائه پوشش بیمه‌ای برای این پاساژ متوقف شده است و اجرای مجدد آن به انجام و رعایت توسعه ایمنی که کارشناسان بیمه ایران اعلام کرده بودند منوط شده است.

چطور می‌توان به توافقی پایدار میان بیمه‌‌گران و مراکز پرریسک رسید؟

توافق پایدار بین بیمه‌‌گران و صاحبان مراکز پرریسک نیاز به درک متقابل، شفافیت و تعهد عملی به کاهش ریسک دارد.

 همچنین جباری گفت که بیمه‌‌گران و صاحبان مراکز پرریسک باید به مسائل ایمنی و رعایت توصیه‌ها پایبند باشند و بپذیرند نصب مسائل ایمنی هزینه نیست بلکه یک نوع سرمایه‌گذاری است و اگر قرار باشد کسب و کاری تداوم داشته باشد باید از تجهیزات و امکاناتش در برابر ریسک‌ها مراقبت و مواظبت کند و شرکت سهامی بیمه ایران هم به عنوان یک مشاور این فرصت را برای کاسبان پاساژ و اعضای هیات‌مدیره این مراکز فراهم می‌کند.

نقش نهادهای حاکمیتی مانند شهرداری، آتش‌نشانی و... در بیمه‌‌پذیری اماکن پرریسک چیست؟

نقش نهادهای حاکمیتی مثل شهرداری، سازمان آتش‌‌نشانی و حتی وزارت راه و شهرسازی در فرآیند بیمه‌‌پذیری اماکن پرریسک بسیار حیاتی و چندبعدی است. این نهادها می‌توانند هم نقش نظارتی داشته باشند، هم حمایتی و هم تسهیل‌‌گرانه.

نقش نهادهای حاکمیتی در این موضوع بسیار پررنگ است. اگر سازمان‌هایی که از آنها نام برده شده با اماکنی که مسائل ایمنی را رعایت نمی‌کنند با جدیت برخورد کنند به عنوان مثال از صدور هرگونه مجوز برای این اماکن خودداری کرده یا به‌طور مثال به آنها خدماتی مثل آب، برق و  تلفن ارائه نکنند و اماکن را برای دریافت خدمات تحت فشار قرار دهند مراکز پرریسک مجبور به پیگیری جهت رفع نواقص موجود شده و پس از آن نیز اقدام به خرید بیمه‌نامه‌های مرتبط می‌کنند. بدون همکاری نهادهای حاکمیتی نمی‌توان این اماکن را به رعایت مسائل ایمنی و کاهش ریسک و خطرات مجبور کرد.