آسمان سبز

 مواد اولیه اصلی برای تولید سوخت هوانوردی در این پالایشگاه، پسماند روغن پخت و پز (UCO)  و روغن پالم استئارین است. راجیو آگاروال، مدیر فنی شرکت مهندسی هند (Engineers India Ltd)، در حاشیه رویداد هفته انرژی هند ۲۰۲۵ (۱۱ تا ۱۴ فوریه) به خبرگزاری پلاتس (از زیرمجموعه‌های اس.اند.پی جهانی) گفت: «به دلیل چالش‌های موجود در تامین پسماند روغن پخت و پز، تمرکز اصلی ما بر استفاده از پالم استئارین نخل به عنوان سوخت جایگزین است. ما در حال برنامه‌‌‌ریزی برای ساخت یک کارخانه در مقیاس بزرگ هستیم، نه یک عملیات کاملا تجاری، بلکه یک تاسیسات نیمه‌‌‌تجاری که در گام نخست، اعتماد صنعت به این تکنولوژی را تقویت کند.» وی افزود که این پروژه هم اکنون در فاز پیشرفته مهندسی و تدارکات قرار دارد.

1 copy

سیاست حمایتی در مسیر سبز

استفاده از استرها و اسیدهای چرب هیدروپردازش‌شده (HEFA) یکی از فناوری‌‌‌های تجاری‌سازی‌شده در تولید سوخت هوانوردی پایدار است، که حدود ۷۰درصد از تولید جهانی این سوخت را تشکیل می‌دهد. هند قصد دارد تا سال 2027 به سهم یک درصدی از تولید سوخت‌‌‌ هوانوردی پایدار دست یابد و تا سال 2030 سهم خود را به 5‌درصد برساند. تاسیس این پالایشگاه بخشی از برنامه‌ریزی هند در این زمینه است. آگاروال با تاکید بر ضرورت حمایت‌های سیاستی برای کاهش هزینه‌ها و جذب سرمایه گفت: «هزینه تولید سوخت هوانوردی پایدار به طور چشمگیری بالاتر از سوخت جت معمولی است. سیاست‌های شفاف دولتی، از جمله مکانیزم‌های اعتبار کربن، برای تشویق خطوط هوایی به خرید این سوخت کم‌‌‌کربن ضروری است.»

2 copy

اتانول نسل دوم بر پایه بامبو

این شرکت مهندسی در زمینه تولید اتانول نسل دوم (2G) هند نیز پیشتاز است. پالایشگاه نومالیگار در آسام با استفاده از بامبو به عنوان ماده اولیه در آستانه رسیدن به ظرفیت کامل عملیاتی است. این پالایشگاه با ظرفیت پردازش ۳۰۰‌هزار تن بامبو در سال، از مزیت در دسترس بودن همیشگی این ماده اولیه برخوردار است. آگاروال در این زمینه تصریح کرد: «مزیت بامبو در فراوانی و دسترسی پیوسته آن است. اگرچه پروژه‌های پیشگام با چالش‌های اجرایی روبه‌‌‌رو هستند، اما پروژه‌‌‌های آینده با کاهش زمان و هزینه اجرا همراه خواهند بود. پیش‌بینی می‌‌‌کنیم هزینه احداث پالایشگاه‌های مشابه حداقل 20درصد کاهش یابد.» بر اساس گزارش‌‌‌ها، ظرفیت بامبو به‌‌‌عنوان ماده اولیه زیست‌‌‌سوخت در شمال‌‌‌شرق هند بسیار قابل‌‌‌توجه است. این منطقه با بیش از ۵۵ میلیون تن بامبو (۶۶درصد ذخایر هند)، با بهره‌‌‌گیری از فناوری تفکیک کمپولیس (Chempolis)، قادر به تولید اتانول و محصولات جانبی ارزشمندی مانند فورفورال و اسید استیک است. محتوای سلولزی بالا (۴۰-۵۰درصد) در بامبو، تضمین‌کننده بازده قابل‌‌‌توجهی از قندهای قابل تخمیر برای تولید اتانول است. علاوه بر این، نیاز کم به نهاده‌‌‌ها، جذب سریع کربن و بهبود سلامت خاک، بامبو را به گزینه‌ای سازگار با محیط‌زیست برای کاهش انتشار آلاینده‌‌‌ها تبدیل کرده است.

چشم‌‌‌انداز آینده

این شرکت مهندسی هندی در حال بررسی سایر زیست‌توده مانند پوست پوپل (‌نوعی نخل هندی)، کاه برنج و گونه‌‌‌های گیاهی آفریقایی برای تولید سوخت‌‌‌های زیستی است. آگاروال در پایان هشدار داد: «رقابت بر سر زیست‌توده‌ها بین تولید اتانول و سوخت هوانوردی پایدار اجتناب‌ناپذیر است. برای رسیدن به هدف تولید ۱۰ میلیون تن سوخت هوانوردی پایدار تا ۲۰۳۰، باید از همه ظرفیت‌‌‌ها و فناوری‌‌‌ها استفاده کرد.»