عذاب‌آورتر از شکست سنگین استقلال
بس است، آقایان گزارشگر!
هر هوادار آماتوری که هم که شاید برای نخستین بار «فوتبال» می‌دید، می‌توانست متوجه باشد که چه سطحی از اختلاف وجود دارد. این یک شکست تمام‌عیار بود، اما آنچه شاید مخاطبان عمیق‌تر را حتی بیش از خود این باخت آزار داد، نحوه عملکرد عوامل صداوسیما بود، مخصوصا شخص گزارشگر بازی که انگار با گروه سنی الف مواجه است و بی‌وقفه تلاش می‌کرد ارزش کاذب برای نماینده ایران بتراشد!
در طول بازی با النصر، بارها و بارها از زبان گزارشگر شبکه سه شنیدیم که می‌گفت: «چیزی از ارزش‌های تیم ما کم نشد. حضور استقلال در همین مرحله هم اتفاق بزرگی است.» واقعا حال خودتان از گفتن این جملات کلیشه‌ای بد نمی‌شود؟ خیلی دوست داریم بدانیم این ارزش‌های ورزشکاران و تیم‌های ما کجاست که هر چقدر ببازیم هم چیزی از آن کم نمی‌شود! اگر کوه و دریا هم بود تا الان باید تمام می‌شد. مشخصا اگر قرار باشد در مورد تقابل تیم‌های باشگاهی ایران و عربستان حرف بزنیم، اوضاع فاجعه‌بار است و آمار و ارقام به خوبی وخامت داستان را نشان می‌دهد؛ جایی که مثلا در ۱۰ تقابل اخیر تیم‌های ایرانی با الهلال، نماینده عربستان هر ۱۰ بازی را برده و حتی یک مساوی هم نداده است.
در آماری دیگر، تیم‌های ایرانی در هشت تقابل اخیرشان با همین النصر، حتی یک بار هم دروازه این تیم را باز نکرده‌اند. توجه داشته باشید لطفا؛ از بردن حرف نمی‌زنیم، ما حتی نتوانستیم به آنها گل بزنیم! این در حالی است که مثلا در بازی برگشت مرحله گروهی فصل گذشته لیگ قهرمانان، این تیم از دقیقه ۲۰ برابر پرسپولیس ۱۰ نفره شد، اما باز هم نتوانستیم دروازه‌شان را باز کنیم! خب این همه ناکامی حتما دلایل ریشه‌ای دارد دیگر. نمی‌شود که مدام خودمان را فریب بدهیم.
در باب کوتاه شدن سقف آرزوهای فوتبال ایران، همین بس که دوست گزارشگرمان حضور استقلال در این مرحله را اتفاقی بزرگ و باشکوه قلمداد می‌کرد! توجه داشته باشید که در منطقه غرب، ۱۲ تیم در مرحله گروهی حضور داشتند که ۸ تیم بالا می‌رفتند و استقلال به عنوان تیم ششم موفق به صعود شد؛ با تنها دو پیروزی و تفاضل گل منفی یک. اگر این حماسه است، ما حرف دیگری برای گفتن نداریم! مشابه این داستان را بعد از شکست سنگین و ۴بریک پرسپولیس برابر الهلال هم داشتیم؛ زمانی که آقای محمدرضا احمدی، مجری برنامه مدعی شد: «عیبی ندارد، ما نیمه دوم را با یک گل بردیم!» این در حالی است که ساده‌ترین هواداران فوتبال هم می‌دانستند الهلال بعد از زدن ۴ گل در نیمه اول، عملا کار را ول کرد و آن نتیجه نیمه دوم اصلا ارزش تحلیلی ندارد.
نخستین راه درمان، شناختن درد و پذیرفتن کم و کاستی‌هاست. وقتی فراگیرترین رسانه کشور حاضر نیست عیب‌ها را بپذیرد و دائما در حال خودفریبی است، مشخصا نباید انتظار رشد و پیشرفت داشت. همین راه را ادامه بدهید و بابت یک صعود ساده از مرحله گروهی هم دو هفته جشن و پایکوبی راه بیندازید. خداوند پشت و پناهتان!
