این جمله اعصاب‌خردکن!

 بین انبوه جملات آزاردهنده رایج در فوتبال ایران، انصافا زهر این یکی از همه بیشتر به نظر می‌رسد؛ یک عبارت کلیشه‌ای نخ‌نما که معمولا مدیران و مربیان برای سلب مسوولیت از خودشان به کار می‌برند. پیش از این هم یک بار حمید درخشان، فقط چند روز قبل از حضور برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس از این جمله استفاده کرد، هرچند گذر زمان خیلی زود نشان داد بهانه‌جویی او غیرمنطقی بوده و همان بازیکنان با یک مربی دیگر توانستند ظرفیت خودشان را نشان بدهند.

در مورد درویش هم روشن است که او باید تیم بهتری می‌بست؛ یک تیم جوان‌تر و سر حال‌تر با ستاره‌های موثرتر. کسی از مدیر انتظار ندارد خودش گل بزند، بلکه با فراست و هوشمندی باید مهاجمی بخرد که او دروازه رقبا را باز کند. درویش هنوز که هنوز است پز خرید یورگن لوکادیا را می‌دهد که طی دوران کوتاه حضورش در پرسپولیس گل‌های زیادی زد. خب با استدلال امروز آقای مدیر، آن پز دادن هم بی‌مناسبت است؛ مگر آن زمان شما گل می‌زدی که آن همه افتخار می‌کردی؟

همان‌طور که امتیاز خرید خوب با شماست، مسوولیت خریدهای بد و ناموفق را هم باید بپذیرید، نه اینکه از این جمله دیوانه‌کننده استفاده کنید. این جمله همچنین در دل خود حامل این پیام به بازیکنان فعلی است که شما به هیچ دردی نمی‌خورید و نتوانستید کارتان را درست انجام بدهید. حتی اگر چنین فرضی درست هم باشد، باز دلیلی برای بیان آن در این مقطع از فصل وجود ندارد؛ زمانی که هنوز ۵ هفته به پایان مسابقات زمان باقی مانده و پرسپولیس دست‌کم برای نایب‌قهرمانی و دریافت سهمیه آسیایی از بخت خوبی برخوردار است.