اشاره

همه ما مسوولیم!

سید جواد زمانی/ معاون استان‌های اتاق ایران مفهوم مسوولیت اجتماعی در ایران از همان ابتدا به بیراهه رفته و با جست‌وجوی ساده در تارنماهای مختلف متوجه میشویم که درصد بالایی از محتوای تولید شده در خصوص مسوولیت اجتماعی، به مسوولیت اجتماعی سازمانی (CSR) اختصاص یافته و به اشتباه از مسوولیت اجتماعی سازمانی به عنوان مسوولیت اجتماعی یاد شده است.

بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده، اکثر مردم مسوولیت اجتماعی را نیکوکاری (کمک کردن به دیگران) میدانند.با بالابردن حس مسوولیت اجتماعی می‌توان راه پیشرفت جامعه و رسیدن به توسعه پایدار را هموار کرد، ولی همین خلاء مفهومی باعث شده تا این مهم تحقق نیابد.شاید بتوان مسوولیت اجتماعی را در یک جمله تعریف کرد: «هر کدام از ما فردی برای خود و فردی برای جامعه هستیم، اگر امروز کشور با بحران آب روبه‌رو است، اگر محیط زیست و طبیعت در حال تخریب است، اگر سالانه هزار نفر جان خود را در جاده‌ها از دست می‌دهند، اگر به کودکان تجاوز می شود و هزاران اگر دیگر؛ همه ما مسوولیم و تک تک ما در پیدایش این معضلات سهیم هستیم و گره مشکلات زمانی باز می‌شود که همه بدانیم مسوولیم.»

با توجه به پیشرفت جامعه و بالا رفتن ارزش‌ها، مسوولیت اجتماعی شرکتی (CSR) را می‌توان بدین صورت تعریف کرد: «هدف صرفا فروش خدمات و کالا نیست، جامعه خواستار خلق ارزش مشترکی است که همه را بهره‌مند کند و CSR به درک تاثیرات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کسب و کار بر دیگران اشاره دارد.» در کشورهای توسعه یافته از ٣٠-٤٠ سال قبل تاکنون به‌صورت هدفمند در این حوزه کار شده است؛ که می‌توان از شرکت‌های مایکروسافت، گوگل و BMW از پیشروان در این حوزه نام برد.اگر بخواهیم صادقانه نسبت به این موضوع صحبت کنیم؛ اوضاع مسوولیت اجتماعی در ایران خوب نیست و جز در موارد اندک، اقدامات انجام شده به گونه‌ای نیست که بتوان نام مسوولیت اجتماعی را بر آن نهاد.در پایان باید اشاره کرد نیکوکاری و اهدای کمک‌های نقدی نمونه خوبی از مسوولیت اجتماعی است اما همه آن نیست و ضرورت دارد شرکت‌ها و سازمان‌های داخل کشور با برنامه‌ریزی و اقدامات مستمر نسبت به خلق ارزش‌ها در چند سال آینده در جامعه اقدام کنند؛ زیرا همه ما مسوولیم!!