«جاری حیات»؛ من فرزانه رفسنجانی هستم
رادیو هنوز هم فرهنگ‌ساز و پرمخاطب است
گوینده خوش‌صدا و توانای این برنامه سال‌هاست که در قامت مجری‌گری و تهیه‌کنندگی رادیو از بحران آب و اهمیت صرفه‌جویی برای مردم می‌گوید و این برنامه مخاطبان زیادی نیز دارد و برعکس خیلی از برنامه‌های دیگر رادیو و تلویزیون عمر برگزاری آن دورقمی شده است.در ویژه‌نامه نوروز پای صحبت‌های خانم رفسنجانی نشستیم تا از خاطرات این سال‌ها و دغدغه‌هایش و شکل‌گیری برنامه جاری حیات بگوید.
در ابتدا از فرزانه رفسنجانی، مجری پیشکسوت رادیو و دغدغه‌هایش و نحوه شکل‌گیری برنامه «جاری حیات» بگویید.
اول باید از دنیای اقتصاد و شما تشکر کنم که خواستید درباره برنامه «جاری حیات» بنویسید و روایت کنید. من فرزانه رفسنجانی، گوینده و مجری صداوسیمای اصفهان با بیش از ۵۰ سال سابقه در رادیو هستم. کارم را از برنامه کودک شروع کردم و به‌مرور در برنامه‌های دیگر رادیویی‌حضور داشتم. در مورد نحوه شکل‌گیری برنامه جاری زاینده‌رود باید بگویم در سال ۱۳۹۲ که بحث بحران خشک‌سالی و مدیریت بهینه مصرف آب پررنگ شده بود، ملاقاتی با آقای امینی مدیرعامل وقت شرکت آبخازیا داشتم، آقای امینی جمله زیبایی گفتند که باید برای فرهنگ‌سازی مدیریت مصرف بهینه آب و اطلاع‌رسانی درباره شرایط بحرانی و خشک‌سالی بیشتر فعال شد در غیر این صورت با مشکلات بسیاری در آینده روبروییم و باید بیش از این‌ها فرهنگ‌سازی شود و رسانه ملی بار بیشتری داشته باشد. همین جمله جرقه‌ای شد که من به این باور رسیدم که انگار دیر هم کرده‌ایم. حرکت با آقای صالح و بنی طبا در رادیو شروع شد. مهندس صالح، خانم احمدی، خانم تشیعی و آقای مهندس شرافتی در شروع کار با تمام قدرت در شکل‌گیری برنامه‌ای با عنوان «جاری حیات» به کمک آمدند با پنج دقیقه سه روز در هفته کار را شروع سپس ۱۰ دقیقه در هفته شروع شد و در حال حاضر سه روز در هفته ده دقیقه در ساعت ده و ۴۵ دقیقه و بازپخش بعد از اذان مغرب در روزهای زوج است و به‌عنوان یک برنامه برند مطرح است و کم برنامه‌ای داریم که یازده سال ادامه‌دار باشد و آنتن خود را حفظ کرده باشد.
خود خانم رفسنجانی دغدغه بحران آب را دارند یا فقط اجرا را بر عهده‌دارند؟ یا بهتر بگویم چه چیز شوق ادامه دادن این برنامه را برای شما ایجاد کرد؟
اگر تعریف از خود نباشد من فرد مسئولیت‌پذیری هستم؛ احساس مسئولیت اجتماعی هم در برابر دیگران هم در برابر خودم همه ما سوار یک کشتی هستیم اگر کشتی سلامت به مقصد برسد همه ما به مقصد رسیده‌ایم و اگرنه همه ما دچار مشکل می‌شدیم. هرچه با مسائل آب آشنا شدم بیشتر به بحران آب پی بردم. حضور و گفت‌وگو با افرادی که کم‌آبی داشتند و قدر آب را می‌دانستند و با تانکر آب‌رسانی می‌شد و یا افرادی که اصلاً با نام کم‌آبی غریبه بودند و درواقع ارتباط با کم‌مصرف‌ها و پرمصرف‌ها باعث شد به اهمیت موضوع پی ببرم و من فهمیدم گفت‌وگو درباره آب از نان شب واجب‌تر است و پس از فرهنگ‌ساز می‌دیدم پرمصرف‌ها راغب به کم‌مصرف شدن می‌شدند.
به نظر شما رادیو تأثیرگذار بوده و برنامه «جاری حیات» فرهنگ‌ساز بوده است؟
برنامه به نظر من بسیار تأثیرگذار بوده است. برخلاف نظر عده‌ای که می‌گویند و معتقدند رادیو دیگر جایگاهی در بین مردم ندارد باید بگویم رادیو هنوز هم جایگاه خود را حفظ کرده است و نظرسنجی‌هایی که در زمان‌های مختلف انجام‌شده گویای این مطلب است. ما در این برنامه مسابقه هم داریم و جالب است که بدانید برنامه «جاری حیات» در استان‌های مختلف بسیار پرمخاطب است و از شهرهای دیگر در مسابقه شرکت می‌کنند و بین دانش‌آموزان و همان نسل آینده ضبط می‌شود. ما باهدف فرهنگ‌سازی مصرف آب یک تیر چند نشان می‌زنیم. این برنامه در فضای مجازی نیز بارگذاری می‌شود و باهدف فرهنگ‌سازی در بین همه مردم شروع شد و در حال حاضر حمایت مردم و مسئولین صداوسیما و مسئولین شرکت آبخازیا این برنامه را ادامه‌دار کرده است.
خاطره‌ای از برنامه «جاری حیات» که برایتان جذاب بوده است برای مخاطبان ما بگویید.
باور کنید اجرای هر برنامه «جاری حیات» برای من یک خاطره است؛ اما دریکی از برنامه‌ها که در شهرستان ضبط شد خانمی خود را به روی سن رساند و گفت دختر من امسال گفته من پول‌توجیبی نمی‌خواهم و فقط از شما می‌خواهم فرش‌ها را برای خانه‌تکانی عید در خانه نشویی و به قالی‌شویی بدهید. مگر نشنیدید در برنامه خانم رفسنجانی و آقای شرافتی گفتند در خانه قالی نشویید و خیلی تفاوت مصرف آب است. این مادر در ادامه گفت پس از حرف‌های دخترم من خجالت‌زده فرش‌ها را به قالی‌شویی سپردم و باید از شما تشکر کنم که باعث شدید من قدر آب را بیشتر بدانم و بدانم که آب فقط مال من نیست برای آیندگان و دختر ۱۴ساله من نیز هست. ممنونم خانم رفسنجانی که باعث شدید من قدر آب را بیشتر بدانم و همین جمله‌های این‌چنینی به من قدرت می‌دهد که در این یازده سال این برنامه ادامه دهیم. در پایان نیز باید بگویم اگر حمایت مسئولین رادیو و مسئولین آبخازیا نبود شاید این برنامه ادامه‌دار نمی‌شد باید از همکاران عزیزم برای صبوری‌شان در اجرای این برنامه تشکر کنم. از مردم عزیز و کسانی که «جاری حیات» را گوش می‌دهند نیز خواهش می‌کنم ما را در ادامه برنامه یاری کنند و از نظرات خود ما را مطلع کنند.
