بحران مشترک منچستر و استقلال؛ حال پریشان، آینده مبهم
ای کاش «فردا» را داشتی
وضعیتی که منچستریونایتد با همه عظمتش در آن گرفتار شده، بی‌شباهت به استقلال نیست و شاید مقیاس‌های این مقایسه باهم فاصله نجومی داشته باشند، اما در کل، دو تیم بزرگ در دو قاره داریم که هوادارانشان اصلا به موقعیت فعلی عادت ندارند. شیاطین سرخ در چارچوب هفته سی و دوم لیگ برتر انگلیس در سنت جیمز پارک مقابل تیمی که سرمربی خود را به همراه نداشت، ۴بریک تحقیر شدند.
همچون دیگر شکست‌های این تیم در سالیان اخیر، این بازی هم رکوردهای منفی جدیدی را برای آنها به ثبت رساند. دبل شدن یونایتد برابر نیوکاسل در یک فصل پس از ۹۴ سال به کنار، شیاطین سرخ اکنون طی ۱۲ سال پس از الکس فرگوسن، تعداد شکست بیشتری را نسبت به ۲۱سال رقابت او در لیگ برتر تجربه کرده‌اند؛ فرگی ۸۱۰ بازی روی نیمکت نشست و ۱۱۴ باخت آورد، اما بعد از او ۴۵۰ مسابقه انجام شد که منچستر ۱۱۵تای آن را با ناکامی محض به پایان رساند!
تجویز صبر
شباهت اوضاع استقلال تهران و منچستریونایتد را باید در این جست‌وجو کرد که انگار هردو قربانی سیاست‌های غلط مدیریتی در سطوح بالا شده‌اند. در اشل ایران، ترکیب استقلال گران است و ستاره‌های نامداری در آن بازی می‌کنند. تازه در نیم فصل تقویت شده و برای جلوگیری از نتایج ضعیف چندین مرتبه سرمربی تیم عوض اما اوضاع بدتر هم شد. درست مشابه یونایتد که حتی به خدمت گرفتن ستاره‌ها و تغییرات پیاپی در کادرفنی هم نتوانسته آنها را به روزهای خوش گذشته برگرداند.
انگار که حلقه گم شده کامیابی نزد مدیران و مالکان فعلی یافت نمی‌شود و حتی تغییرات مدیریتی و شریک شدن با یک سرمایه‌گذار جدید هم اوضاع یونایتد را در این سال‌ها بهبود نبخشیده، چرا که گلیزرها هنوز در راس کار هستند! مقایسه کنید با استقلال که روی کاغذ پس از مدت‌ها مالکیتش تغییر کرد، اما همچنان متولی اصلی باشگاه، دولت محسوب می‌شود و طی یک سال اخیر سه مدیرعامل مختلف در تیم حضور داشته‌اند. به هرحال نکته اینجاست که با وجود همه این مسائل، چاره‌ای جز صبوری برای طلوع صبح نیست.
هواداران یونایتد با وجود همه دلخوری که دارند، معمولا ورزشگاه را پر می‌کنند، چرا که امیدوار هستند این دوران تلخ تمام شود و قطعا هم با توجه به پتانسیل مالی و پیشنیه تاریخی‌شان، چنین اتفاقی رخ خواهد داد. رویه‌ای که استقلالی‌ها هم باید از آن پیروی کنند تا با گذر زمان، دوباره روزهای خوش قهرمانی از راه برسند.
امیدی هست؟
هرچند هواداران چاره‌ای به جز صبر ندارند اما حقیقتا آینده هم برای هردو تیم ترسناک است. مثلا به یاد بیاورید بارسلونا به عنوان یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های تاریخ، چند سالی را در رکود مطلق به سر می‌برد و به نظر می‌رسید با جدایی لیونل مسی دوران درخشان آنها هم به پایان برسد. با این حال آبی و اناری‌ها اکنون آماده‌ترین تیم قاره هستند و شانس اول تصاحب همه جام‌ها. دلیل آن هم به بلوغ رسیدن جوانانی بود که چند سالی بابت رشد آنها خون دل خوردند، اما الان بارسا را صاحب تیمی کرده‌اند که تا چند سال آینده مدعی خواهد ماند.
اتفاقی که در منچستریونایتد رخ نداده و ترکیب فعلی تیم با وجود هزینه‌های گزاف، نه بالانس به نظر می‌رسد و نه آینده‌ای دارد که کسی امید داشته باشد. به ناکام ایرانی یعنی استقلال هم گریزی بزنیم که تیم پیر و بی‌انگیزه فعلی‌اش حتی برای اتمام فصل افتضاح جاری هم مشکل دارد! گذشت آن زمانی که امیر قلعه‌نویی در اوایل کارش جسارت بازی دادن به جوانان را داشت و یک نسل برنده برای آبی‌پوشان درست کرد؛ الان نه استقلالی‌ها جوان‌گرایی می‌کنند و نه خود امیر حس و حال این کار را در تیم ملی دارد!
