لید copy

 امروز، اوکراین و بحران جهانی آن درست همان وضعیت به‌هم‌‌‌ریخته‌‌‌ای است که کیسینجر پیش‌بینی کرده ‌‌‌بود؛ جایی که ایده‌‌‌آلیسم در حمایت از حاکمیت ملی و آزادی در برابر واقعیت‌‌‌های رئالیستی به شکل باورناپذیری در حال فروریزی است. جایی که یکی از پیش‌بینی‌‌‌های مهم کیسینجر به‌طرز حیرت‌‌‌انگیزی درست از آب درآمده و اروپا یار دیرین خود یعنی آمریکا را از دست داده و با تنهایی غریبی در حال دست‌‌‌وپنجه نرم کردن است.

مواردی که به ما نشان می‌دهند این روزها، بازخوانی کیسینجر برای درک روابط بین‌الملل ضرورت ویژه‌‌‌ای یافته است.به‌موازات همین مساله، ترامپ نیز بار دیگر به قدرت بازگشته است و این بار در کنار روسیه، در حال چانه‌‌‌زدن بر سر خاک اوکراین است؛ مساله‌ای که به نوعی نقض آرمان حاکمیت ملی نظم پساوستفالی است؛ همان نظمی که کیسینجر از آن به‌کرات ستایش کرده ‌‌‌بود. 

نظمی که بنا بود دولت آمریکا پس از جنگ جهانی دوم مدافع آن باشد، اکنون توسط رئیس دولت آمریکا با خطر ویژه‌‌‌ای مواجه شده است. رئیس دولتی که نسبت به مرزهای اوکراین به عنوان یک دولت-ملت بی‌‌‌تفاوت است و حتی به کانادا و گریلند و کانال پاناما هم نظر دارد؛ مساله‌ای که بازخوانی کیسینجر را بیش از پیش واجب می‌‌‌سازد. اینکه براساس ابزار تحلیلی به‌جای‌مانده از کیسینجر، ماکیاول عرصه بین‌الملل، آیا این نظم توانمند بین‌الملل که در قرن 19 میلادی در اروپا به اوج رسید و در قرن بیست این نظم بزرگ به دولت آمریکا به ارث رسید، به پایان خود نزدیک شده است یا خیر؟