همدستی «پتروشیمی» و «خشکسالی» علیه میانکاله؛
پناهگاه پرندگان پرید
در سال ۱۳۵۴ میانکاله، تالاب میانکاله و تالاب‌های اطراف آن به عنوان یکی از نخستین تالاب‌های بین‌المللی در کنوانسیون رامسر به ثبت رسید و در همان سال درجه حفاظتی آن به «پناهگاه حیات‌وحش» ارتقا داده شد و یک سال بعد نیز یونسکو آن را به عنوان «ذخیره‌گاه طبیعی زیست‌کره » اعلام کرد. میانکاله در واقع پناهگاه بیش از ۲۸ نوع پرنده است که مسیر مهاجرت آنها از سیبری تا قطب جنوب کشیده می‌شود. حال معلوم نیست که وقتی نیمی از تالاب میانکاله بهشهر بر اثر تغییرات اقلیمی خشکیده و یک پتروشیمی حیات تالاب شمالی ایران را تهدید می‌کند، وضعیت فلامینگو‌ها، مرغابی‌ها، غازهای وحشی، قوهای فریادکش، مرغ‌های سقای پاخاکستری، عروس‌غاز‌ها و... چه خواهد آمد.
سال ۱۳۹۸ در پی شروع کاهش سطح آب جزیره موجی از تلف شدن پرنده‌ها آغاز و بیش از ۵۰ هزار پرنده مهاجر از یک سفر سلامت محروم شدند. خشکسالی تنها منبع تهدید میانکاله نیست و توسعه یک واحد پتروشیمی در این منطقه حیات زیستگاه غنی این شبه‌جزیره را تهدید می‌کند. بسیاری از دوستداران محیط‌زیست می‌گویند این پتروشیمی که یک بار در زمان دولت ابراهیم رئیسی با مخالفت دوستداران محیط‌زیست روبه‌رو شد، چرا دوباره فعال شده است؟ چرا که در مقابل پتروشیمی که سود آن برای عده‌ای خاص است و اشتغال بالایی هم ندارد، توسعه گردشگری در این منطقه یک کسب‌وکار متناسب با زیست‌بوم با اشتغال بالا و سود برای همه مردم است.
